Pierwsze wrażenia po premierze DMC

nieczytelna

To mnie troche zbiło z tropu, ale potem stwierdziłam że o to właśnie miało chodzic. Żeby troche zmylic widza. Dzięki temu bedziemy chcieli oglądnac kolejną częśc Smile

Anajulia

KresKa

W poniedziałek byłam w kinie i.... zupełnie nie wiem, co myśleć o "Skrzyni.." Bez wątpienia film mi się podobał, ale.... czuje totalny bałagan myślowy... Skrzynia jest zupełnie inna niż Klątwa, czego wcale nie mam za złe... Wszystko jest inne, muzyka, scenografie, efekty specjalne, humor, wreszcie bohaterzy, dojrzalsi (Will i Elizabeth), wszyscy postawieni w bardzo trudnyh sytuacjach, zagubieni i niezdecydowani.... Ta cała inność Skrzyni (bynajmniej nie spodziewałam się kopiowania Klątwy) wzbudza we mnie samej pewne zagubienie... Naprawdę nie wiem do końca co o całym filmie myśleć... Może kiedyś się dowiem....

Anajulia

Wiecie co? Zaczynam podejrzewać, że o ile "Klątwę" udało się wyważyć w taki sposób, że każdy - bez względu na wiek, płeć czy wykształcenie - może w niej znaleźć coś dla siebie, "Skrzynię" - mniej lub bardziej świadomie - zaadresowano do osób tak "leciwych" jak ja Wink

Nie bierzcie tego do siebie - przecież nie ma w tym nic złego, że ma się 15 lat. Po prostu słuchając Waszych wypowiedzi dochodzę do wniosku, że scenarzyści poruszyli problemy obce ludziom, którzy mają całe dorosłe życie przed sobą i nie popełnili żadnych głupstw i błędów, za które muszą samodzielnie ponieść odpowiedzialność. Może to wada filmu adresowanego do widzów w tak szerokim przedziale wiekowym. Mnie tam się podoba. No ale ja "leciwa" jestem Smile

Piszę tego posta bynajmniej nie po to, by w jakikolwiek sposób wywyższać się dlatego tylko, że będąc parę lat starsza niż reszta załogi trochę więcej przeżyłam i widziałam. Żadne to osiągnięcie czy powód do dumy. Po prostu upływ czasu, niezależny od naszej woli. Piszę tego posta by powiedzieć Wam: NIE PRZEKREŚLAJCIE TEGO FILMU! Odłóżcie go na przysłowiową półkę i wróćcie do niego za parę lat, najlepiej po głebokim zawodzie... samym sobą i swoim życiem. A wtedy nie tylko znajdziecie odpowiedzi na wszelkie wyżej postawione pytania, ale i pokochacie "Skrzynię" nie mniej niż "Klątwę". Może nawet bardziej.

KresKa

Święte słowa.... Skrzynia jest filmem o wiele bardziej rozbudowanym emocjonalnie, że tak to ujmę Wink

Porusza o wiele poważniejsze problemy ludzkiej natury, bardzo skomplikowane i niewytłumaczalne zachowania, czy rozterki moralne.... Tak, tak, o tym opowiada Skrzynia.... Piraci z Karaibów przypominają mi trochę trylogię Władca Pierścieni.... Laughing

Chodzi o to, że pierwsza część była taka bajkowa, druga mroczna, a trzecia.... w przypadku Piratów jest jeszcze wieeeeelką zagadką Confused

Ja bynajmniej Skrzyni nie przekreślam..... Wink

Czekam cierpliwie na olśnienie Very Happy

A tak na serio: poczekam trochę, aż będę miała Skrzynię w mojej domowej kinotece Wink

i nasycę się jej widokiem po raz wtóry a potem zanowu i znowu... Myślę, że następne projekcje rzucą trochę dziennego światła na tę mroczną i owianą tajemnicą produkcję Wink

Elizabeth

Długo mnie nie było.... ten wolny czas przeznaczyłam na błądzenie po filmie i staranie się go zrozumieć. I muszę powiedzieć, ze coś mi sie udało osiągnąć.
Po przeczytaniu tych wszystkich postów stwierdzam, ze najbardziej zgadzam się z Anajulią. Faktycznie PzK2 powinni chyba trochę poczekać, dojrzeć. Filmu nie przekreślam, a raczej podkreślam. jest on zupełnie inny niż Perła, bardziej rozbudowany. Jego całkowite zrozumienie nie jest łatwe i wydaje mi się, ze najlepiej oceniac film po oglądnięciu go kilka razy. W moim przypadku, zeby wypowiadać się w pełni z czystym sumieniem muszę pooglądac "Skrzynie" w domu, na spokojnie, wtedy dopiero wypowiem się głośno i wyraźnie.

na razie jednak postac Sparrowa jest dla mnie nowa, a czy lepsza ? - na razie nie wiem Wink

Eddie

Ekhm… Wiem, że premiera była trochę dawno, ale moje wrażenia po obejrzeniu "Skrzyni" nadal są dość świeże, więc pozwolę sobie skrobnąć parę słów.

Oczywiście mogę cofnąć się w czasie do sierpnia, kiedy to po raz pierwszy widziałam film, ale jako że jeszcze wtedy byłam niewtajemniczona, to moim jedynym wrażeniem z owego seansu był karp Laughing

. Wiecie - taka mina (nie wiem czy u Was też się tak mówi), taka rozdziawiona pappa, jak ryba, no! Ten wyraz twarzy oznaczał w moim przypadku: łał! No fajne, ale osochozi…?! Laughing

. Zapamiętałam jakoś mgliście parę rzeczy: postacie - Jacka i Davy'ego Jonesa, dalej Krakena i wreszcie ujmującą konwersację Pintela i Ragettiego dotyczącą kwestii jak się nazwę tego "mythological creature" wymawia (pewnie dlatego, że sama często miewam takie problemy Laughing

, to takie małe zboczenie, ale serio, zawsze bardzo lubiłam zajęcia z fonetyki i tak mi to jakoś weszło w krew, że jak poznaję nowe słówka to zawsze sprawdzam ich wymowę). Ale to się zupełnie nie liczy.

Będę więc pisać o grudniu, o moim premierowym seansie, po tym jak miałam już dość dobrze przerobioną "Klątwę"… I zgadnijcie… Pierwsze wrażenie? Karp Laughing

. Tek, już po raz drugi nie załapałam o co biega w tym filmie, ale niezmiennie utrzymywałam, że jest fajny Smile

.

Po pierwsze - kolory (była gdzieś o tym mowa na forum w innym temacie, ale niestety nie pamiętam w jakim, więc mojego wtręta napiszę tu. Zresztą lubię kolory i one zawsze wywierają na mnie jakieś wrażenie, więc wtręt ten będąc nawet na temat będzie integralną częścią tego posta Kwadratowy

). Po prostu się w nich zakochałam. One są zdecydowanie w moim typie. Nawet bardziej niż te z "Klątwy". Tam były tak jasne i żywe, że momentami wręcz mnie oślepiały. A tutaj są takie pyszne. Chwilami jest barwnie - u kanibali. Orzeźwiająco i soczyście - na Isla Cruces. Tutaj to w ogóle strasznie mi pasuje Will do tej scenerii. Nie wiem czemu, jakoś tak… on powinien tam zostać na tej wyspie na zawsze i najlepiej wychodzić wciąż z tego przewróconego koła - tutaj jest po prostu idealnie - ten błękit nieba, kolor wody, plaża i ta zieleń w tle, no i Will, jego włosy, odcień skóry, ubranie - dla mnie jakaś fenomenalna mieszanka barw, zjadłabym to! Są oczywiście też mroki (nawet dominują Razz

), ale ten ciepły blask ognia, świec, lamp, pochodni, świetlików (!) rozprasza te ciemności i tworzy niesamowitą aurę. Wnętrza (na Tortudze, u Tii Dalmy, czy na Perle w kabinia Jacka, albo na Holendrze w organowni Jonesa) też są tak nastrojowo oświetlone. Całość - super kolorny klimat, któremu nie potrafię się oprzeć.

I po drugie - bohaterowie, ich przemiany… Ogólnie - jak najbardziej na plus, gdyż to, co się dzieje w relacjach pomiędzy nimi jest niezwykle zajmujące. I później, im bardziej wgryzałam się w film, tym bardziej mi się to wszystko podobało. Po zastanowieniu stwierdzam, że taki zabieg był wręcz konieczny. "Klątwa" to dzieło zamknięte. Połączenie między dwiema częściami "Piratów" opiera się w sumie na szczegółach, których rozwinięcie dla samej "Klątwy" nie ma najmniejszego znaczenia. Tak więc, niejako siłą rzeczy w "Skrzyni" spotykamy się z naszymi bohaterami w zupełnie innych okolicznościach. Gdyby i tutaj scenarzyści pociągnęli wątki i profile postaci z jedynki, wszystko wyszłoby okropnie sztucznie - to by było takie zjadanie własnego ogona.

Okej, chyba już się napisałam. W takim razie wychodzi na to, że mam tylko dwie impresje. Ale to chyba wina tego, że jak już zaczęłam oglądać ten film to nie mogłam przestać. Więc wszystkie moje dalsze przemyślenia w tym temacie zakrawałyby już na analizę, a nie pierwsze wrażenia po premierze.

Anajulia

Trochę off-topicznie ale muszę to napisać - aaale mi się czytało! Smile

Celne spostrzeżenia, zajmująco opisane. To ja się nie mogę teraz doczekać Twojej analizy! Very Happy

Eddie

To ja jeszcze trochę pociągnę offtopa Kwadratowy

.

Więc w takim razie, w wolnej chwili wpiszę tu gdzieś moje przemyślenia (tylko nie wiem w jakim temacie…?). Najprawdopodobniej gdzieś koło wtorku, środy, bo na razie mam lektury w szkole do zaliczenia (blee… i same się niestety nie przeczytają). A muszę tę wypowiedź jakoś bardziej przemyśleć, i wyłożyć wszystko tak, żeby inni zrozumieli o co mi chodzi, bo jak zacznę pisać na żywioł, to się poplączę we własnych zeznaniach i wyjdzie strasznie nieczytelnie. Laughing

. To w końcu będzie dość zawiły i przydługi post Laughing

.

Ale wiesz, Anajulia, nie spodziewaj się zbyt wiele, to będzie po prostu moja interpretacja zachowań bohaterów oraz ich actions throughout the movie. Skoncentruję się na Elizabeth i Jacku, ale tak jak mówię, na pewno nie będzie to nic odkrywczego. Nic nawet w jednym procencie na miarę tego, co napisałaś w Demaskacji!!! Jesteś po prostu genialna! To jak czytasz symbole! Naprawdę robi wrażenie!!! Nawiasem mówiąc, ja nie odczytałam ani jednego Laughing

. Po prostu, opierając się głównie na wypowiedziach, gestach i mimice postaci, starałam się stworzyć w miarę spójne wyjaśnienie motywów ich działań obrazujące to, co się pomiędzy nimi dzieje. Przy czym od razu, uprzedzam, że może być ono funta kłaków niewarte, gdyż najzwyczajniej w świecie mogłam połączyć złe cytaty (czyt. w zamyśle scenarzystów nie mające ze sobą związku).

W każdym razie wyszło mi coś podobnego do Twojej wersji – tylko, że tak jakby trochę na odwrót… I teraz nie umiem dać tu cytatu z innego tematu

, więc wpiszę to ręcznie. Napisałaś: "Elizabeth przeżywa dramat, bo nie potrafi zaakceptować nowej prawdy o sobie samej. Tymczasem Jack zdaje się do ostatniej chwili tej prawdy nieświadomy." No a u mnie jest tak, że to właśnie Jack jest zorientowany w swoich uczuciach, za to Lizzie aż do końca nie zauważa tego, co się z nią dzieje.

Anajulia

Brzmi baaardzo intrygująco Smile

Proponuję dołączyć Twoją wypowiedź do dyskusji wokół Demaskacji albo wokół zakończenia "Skrzyni". A jeśli Twoje spostrzeżenia mogą otworzyć dyskusję na inny temat, zakładaj śmiało nowy wątek!