Drugie dno w POTC?

jan_boruta

A ja po raz kolejny stawiam pytanie - jeżeli PotC w zamyśle nie ma żadnego drugiego dna? To co wtedy? Laughing

W końcu jest bardzo prawdopodobne, jak to na kino przygodowe przystało Wink

Lizbeth Rackham

Janino, ty nawet tak nie mów. My tu cały czas piszemy, że to dobrze, że są ludzie (my Smile

) którzy dostrzegają w tym filmie coś więcej, niż tylko rozrywkę, a tu by się miało okazać, że jednak reszta ludzi miała rację, nie rozmyślając nad POTC? Pomyśl o naszej reputacji! Very Happy

Savvy

A może w zamyśle nie miec. Nic to! Very Happy

Pozwolę sobie wydzielić i zacytować siebie Wink

Aayla Secura

Ja właśnie nie uważam, żeby było w POTC jakieś drugie dno. Nie lubię takiego doszukiwania się czegoś na siłę w filmach.

Anajulia

Savvy! Jak pamiętasz, ja się z Tobą mogę przerzucać tylko argumentami "za" Very Happy

. No ale to będą innego rodzaju argumenty. Już o tym pisałam parokrotnie, ale powtórzę, bo na temat.

Otóż, POTC to z całą pewnością nie jest zawoalowany dramat, ani nie niesie głębokich egzystencjalnych treści wymagających filozoficznego namysłu. Niemniej ma skomplikowaną fabułę, w którą uwikłano wyraziste postaci o wiarygodnych portretach psychologicznych. Ich cele i dylematy nie są na pierwszy rzut oka oczywiste i jednoznaczne, o czym świadczy choćby spora rozbieżność w naszych interpretacjach poszczególnych odcinków trylogii. Zagęszczona fabuła POTC (wprawdzie pełna fantastycznych elementów, ale nie można jej odmówić – przynajmniej w pierwszych dwóch częściach – żelaznej logiki) wymaga uważnego prześledzenia, by wyłapać wszystkie jej detale. Oczywiście można po prostu zasiąść w kinie z pudłem popcornu i kubkiem coli i dobrze się bawić (wszak mamy świetnych aktorów, przezabawne gagi i rewelacyjne efekty specjalne), co nie zmienia faktu, że w POTC fabuła jest i to – jak na kino przygodowe – dość niebanalna. I właśnie wspomniane detale ukazują sens poczynań bohaterów, który umyka uwadze gdy śledzi się akcję, odsłaniają ich rozterki, wybory, wartości, które może nie są odkrywcze, ale potrafią poruszyć, zainspirować, czego znaczna część tu obecnych jest najlepszym dowodem. Oto drugie dno „Piratów z Karaibów”.

Zaraz ktoś powie, że imputujemy nieskomplikowanym baśniowym postaciom owe nie rzucające się w oczy motywy i intencje, że to fantasmagorie umysłów spragnionych tego, by w ukochanym filmie tkwiło jakieś przesłanie. Sceptyków odsyłam do bogatych materiałów dotyczących POTC – no choćby do dodatków DVD, wywiadów ze scenarzystami, aktorami. Wszyscy potwierdzają to, co napisałam powyżej. Dodam, że ja osobiście próbowałam zrozumieć bohaterów POTC zanim usłyszałam/przeczytałam co mają na ich temat do powiedzenia ich twórcy. Okazało się, że nie tylko nie dopisałam więcej niż chcieli wyrazić, ale i trafnie zinterpretowałam ich zamysł.

Oceane

No coż, meiner Meinung nach (musiałam...) "drugie dno" nie oznacza przeintelektualizowanych dialogów papierowych bohaterów, którzy przerzucają się cytatami z "wielkich dzieł" literackich. Nad obrazami takimi zachwycają sie krytycy a przeciętny widz niewiele z nich rozumie. Dla mnie miarą wartości dzieła jest to, czy dało mi ono do myślenia, skłoniło do jakiś refleksji i zastanowienia się nad sobą/jakąs kwestią. Czasem ważne rzeczy moga być przekazane w prostej formie rozmowy dwóch równie prostych, niewykształconych piratów. Chociaż najwięcej dał mi monolog jednego z nich:)

Anajulia

Który monolog? Cool

. Żeby się nam off-top nie robił, poszukaj jakiegoś odpowiedniego tematu - "mój pierwszy raz Wink

" czy coś. Albo załóż stosowny. Dyskutujmy o POTC i naszych wrażeniach na ten temat jak najwięcej!

Savvy

Aayla Secura

Ja nie uważam POTC za jakąś głupawą historyjkę(przeciętnym zjadaczem popcornu też nie jestem), zresztą gdzieś nawet napisałam swoje spostrzeżenia na temat AWE(obawiam się, że nie w moim głównym komentarzu do filmu, tylko gdzieś indziej). Po prostu nie uważam, że jest w tych filmach coś, czego trzeba na siłę szukać, wszystko wydaje się być podane na tacy, przynamniej dla widza, który ogląda film, a nie tylko gapi się w ekran. Ta scena z martwym Krakenem i reakcją Jacka na jego widok jest jedną z tych scen w POTC, które mają naprawdę ogromne znaczenie i mówią o czymś bardzo ważnym. Ale to widać od razu, a dla mnie "drugie dno" jest wtedy, kiedy trzeba się nieco wysilić, żeby odczytać jakieś inne znaczenie filmu czy konkretnej sceny.
POTC to zdecydowanie nie są płytkie filmy, ale nie ukrywajmy, że nie są to też filmy bardzo ambitne i pełne ukrytych prawd o życiu itp.

Anajulia

Za to pełne nierzucających się w oczy prawd Wink

.

Lizbeth Rackham

To właśnie jest w tym piękne- nie są to filmy ambitne, oglądając je dobrze się bawimy, a jednak są ,,pełne nie rzucających się w oczy prawd". Taka ich natura. Czy kochalibyśmy je, gdyby były inne? Wink

Anajulia

Karottka

To znaczy...? Chodzi o dialogi? Odnoszę wrażenie, że nie rozumiem xD

Anajulia

O fabułę, ogólnie rzecz biorąc. O jej sens. O słowa i o to, co między słowami. W zależności od tego, z jakiej perspektywy się takie filmy jak POTC ogląda (i wiek, czyli zasób doświadczeń, ma tu także znaczenie), dostrzega się inne szczegóły, inne warstwy przedstawionej treści. A im szerszą ma się perspektywę, tym więcej detali można ogarnąć, tym więcej znaczeń jednocześnie odczytać. Myślę, że z roku na rok wszyscy tu obecni (nie wyłączając mnie) będą pogłębiać swoje rozumienie POTC, stawiać akcenty w innym miejscu swej interpretacji. Bo POTC - czego dowodzą najróżniejsze sposoby odbioru tego filmu choćby tu, na forum - to nie jest taka sobie prosta historia... Smile

Eddie

No dokładnie - nic dodać nic ująć Very Happy

.
W Piratach wszystko jest cudnie niejednoznaczne, chociaż może nie widać tego na pierwszy rzut oka. Młodym osobom na pewno trudniej jest to wszystko ogarnąć, bo oglądają świat przez pryzmat czerni i bieli - a to jest świat pełen szarości - nic nie jest oczywiste - nie ma chociażby złych bahaterów czy dobrych bohaterów. Chociaż do mnie też, pomimo tego iż jestem dorosła w pierwszym odbiorze większość rzeczy nie docierała. I tak naprawdę pewnie jeszcze nie dotarła - na pewno jeszcze nie raz zmienię interpretację Smile

.
Dobra, żeby nie było, że tylko komentuję, dam przykład, w którym padnie nazwisko Jones - to już w ogóle będzie post na temat Kwadratowy

.

Weźmy chociażby słoik z ziemią - kiedyś myślałam, że to jest jakieś niedorzeczeństwo - miał pomóc Jackowi i ochronić go przed Davy'm Jonesem - a ostatecznie na nic się nie zdał. Ale zawsze można pośmiać się z kapitana, który przytula swój "jar of dirt", ha ha ha, prawda? Very Happy

No... - dziś mam do tego doczepioną całkiem inną ideologię. Ale też - możliwe, że w marcu stwierdzę, że to co teraz myślę to nonsens.

To niesamowite - taki film - z pozoru głupia przygodówka, a tak naprawdę super niewyczerpany materiał do przemyśleń Smile

. Food for thought Very Happy

.

Anajulia

Tak, użyłaś bardzo trafnego określenia. Świat POTC na pierwszy rzut oka wydaje się czarno-biały... to jest - barwny Laughing

, rozpędzony pomysłami, przygodą, humorem, po prostu pyszna zabawa, z której dobrzy wychodzą bez większego szwanku, źli dostają za swoje. A im dłużej, uważniej i z im szerszej perspektywy się na te filmy patrzy, tym więcej widać w nich odcieni szarości... a może właśnie prawdziwych kolorów?... Cóż, hmmm, POTC "jest jak cebula - ma warstwy" Laughing

Marta

Ja też zupełnie inaczej podchodzę do POTC teraz niż kiedyś. A to wyłapię jakiś szczegół, symbol, a to spojrzę z innej perspektywy, a to przeczytam czyiś komentarz, który zwróci mi uwagę na coś, czego nie dostrzegłam (dzięki! Very Happy

). Zmieniam i zmienia mi się nastawienie do pewnych spraw, chyba wszyscy tak mają ww moim wieku Smile

Anajulia

I nie tylko w Twoim wieku, Marta Smile

Mnie w każdym razie nie "przeszło", a jestem trochę starsza. Myślę, że ludzie wrażliwi, z wyobraźnią i otwartymi umysłami, uczą się przez całe życie, weryfikują swoje sądy, wartości. I powiedzieć sobie sokratejskie "wiem, że nic nie wiem" wydaje mi się bardziej dojrzałe niż deklaracja, że się już siebie poznało Smile

I to w sumie fascynujące, że rzeczywistość (np. POTC Very Happy

) wziąż odkrywa przed nami nowe oblicza, a my wciąż możemy sie zmieniać pod jej (na przykład POTC Very Happy

) wpływem.
Nie wiem tylko, jak to się ma do tematu "Davy Jones" Laughing

Eddie

No dokładnie - ci co tak już mają, to im to zostaje na całe życie Very Happy

.
Marta, wiedziałam, że też tak dużo zastanawiasz się nad Piratami Kwadratowy

. A więc skoro się już do tego przyznałaś, to chcę Ci powiedzieć, że bardzo bym chciała, żebyś dzieliła się z nami na forum swoimi spostrzeżeniami czy wątpliwościami - to się przyda nam wszystkimi - w przetwarzaniu interpretacji dla coraz lepszego rozumienia PotC. Oczywiście do niczego Cię nie namawiam - w sensie - nie zmuszam, ale fajnie by było Smile

.

Anajulia

<energicznie kiwa głową>

Bardzo mnie, Marta, cieszy, gdy pojawiają się tu takie osoby - które nie tylko wielbią POTC, ale i próbują dogłębnie przeanalizować ten film, mają niecodzienne spostrzeżenia i odwagę by się nimi podzielić, choćby nie wiem jak dalekie były od powszechnych interpretacji. To zawsze wywołuje pozytywny ferment, otwiera nowe wątki dyskusji. Tak więc - dziel się, dziel! Smile

Anajulia

Będzie double-post, bo muszę zacytować Karottkę, której post przeniosłam do tematu "Davy Jones", gdzie nadawał się jako ciekawy przyczynek do dalszej dyskusji o słoju.

Karottka

No racja. Zawsze zastanawiały mnie niektóre sceny...

Anajulia

No to parę słów komentarza scenarzystów, na który trafiłam dziś podczas wnikliwej analizy (Eddie mnie zmusiła Laughing

) sceny u Tia Dalmy. Wprawdzie panowie gadają jak potłuczeni i co chwila zrywa im się wątek (nic dziwnego - obserwują to, co się dzieje na ekranie Very Happy

), ale wyłania się z tego co następuje:

Karottka

Ah... No tak, wszystkie elementy tego filmu są jakoś ze sobą powiązane. I im uważniej się ogląda te filmy (czy nawet jeden), można dostrzec więcej węzłów. Gdyby można było zamienić ten film w zagadkę, już od razu natkęlibyśmy się na kilka wskazówek. Jeśli moje rozumowanie jest prawidłowe, spróbuję zamienić film na zagadkę. Może kiedyś uda mi się ją rozwiącać? Wink