Historia

Aletheia

Temat wynikły z dyskusji wokół Skarbów a.d. 2009.
--------------------------------------------------

Historyczek, nie mylić z histeryczkami, ci na tej łajbie dostatek, do czego obok podpisana bezczelnie się również przyznaje (boć miano historyka zaszczytnym jest Wink

). Może nie oficjalną "umnością" i dyplomem tajniaczonym w zamczystym kufrze, jeno prywatnym zamiłowaniem, ale zawsze...

Pozostałych nietkniętych (na razie?) kurzem stuleci też zapraszam, zatem na początek ogólnie i w duchu ekumenizmu międzydziedzinowego. Wink

Historia to dla Was pozycja w planie lekcji i napis na tamtym grubym podręczniku (a dla szczęśliwie już ocalonych ze szkolnych sal i ewidencyj - słowo tłuczone do znudzenia w gazetach i telewizji), czy coś więcej? Jak ją postrzegacie?
Macie jakiś ulubiony okres? Wydarzenie? Postać?
Szukacie historii dookoła? Filmy? Powieści? Grupy "żywej historii", re-enactment, typu bractw rycerskich? Budowanie modeli? Drążenie dziejów własnych przodków?

Zapraszam do dyskusji, a na początek ja, jeśli można. Wink

Mój licealny historyk to był bardzo fajny facet, na ile dało się to powiedzieć po tych jednej-dwóch lekcjach w tygodniu, głównie zresztą zajętych próbami utrzymania otwartych oczu, z mojej strony. Żaden szkolny przedmiot nie był na tyle nadzwyczajny, abym z jego powodu żałowała, że kończę szkołę; historia nie była wyjątkiem. Jakby co - mam z historii maturę, i na tym, szczęśliwie, koniec. Historię lubię prywatnie, wyłącznie. A postrzegam ją jako barwny gobelin spleciony z mieniących się barwami wątków, wydarzeń, przedmiotów i miejsc. NIE-NA-WI-DZĘ pojmowania historii wyłącznie jako kolekcji pomników, listy dat i nazwisk. "W latach 55-37 p.n.e., w Anatolii, toczyły się wojny między ludem X pod wodzą króla Xyz a ludem Y pod wodzą króla..." Rany, co w tym takiego ciekawego, czy choćby ważnego? Mnie tam bardziej interesuje, jak by te daty zapisali ci co się prali w tych wojnach, jak nazywali Anatolię i czy król Xyz nosił brodę i długie portki. Niekoniecznie to, niekoniecznie tam i niekoniecznie wtedy, ale rozumiecie o co mię się rozchodzi? Daty i nazwiska to tylko osnowa; wątkiem są detale, drobne wydarzenia, dekoracje, a nade wszystko ludzka mentalność. Mam fioła na tle przemian ludzkiej mentalności. TO jest właśnie to, co powinno się liczyć w historii, najważniejsze co można z niej wynieść i włączyć we własne życie i rozumienie świata.
Ulubiony okres... Nie wydzieliłabym kategorycznie jakichś wybranych (także dlatego, że historia jest ciągłością, procesem i to kolejna rzecz, której człowiek się od niej powinien nauczyć), ale generalnie lubię wszystko co wcześniej niż XIX wiek, który już dla mnie jest zbyt nudnie industrialny i współczesny. To nie znaczy, że wszystko co późniejsze dla mnie z założenia nie istnieje, ale ta dawniejsza dawność jest dla mnie bardziej barwna (dosłownie Wink

ja trochę jakby widzę epoki z przypisanymi kolorami). Od czasu PotC polubiłam też XVIII wiek, za którym wcześniej też mniej przepadałam. Szczególnie po zetknięciu z angielskim fandomem, który to traktuje naprawdę serio...
Historia w życiu... właściwie nie mogę jej nazwać aktywnym hobby, bo nie szukam tego aktywnie, na co dzień. Ot, czasem mnie napadnie faza na coś interesującego, i wtedy szukam jakiejś fajnej książki, ale właściwie prawie nigdy, jeśli nie mam konkretnego powodu, nie zgłębiam wybranego zjawiska, epoki itd. Trafię na coś przypadkiem, to czytam / oglądam z zainteresowaniem. W sumie tyle.

To jak? Mogę liczyć na odpowiedzi? Wink

Elizabeth

Zawsze lubiłam historię. Nie do końca wiem skąd się u mnie ta fascynacja wzięła, ale odkąd pamiętam - zawsze lubłam się jej uczyć i traktowałam jako rzecz przyjemną. Nieporównywalnie milszą do nauki np. geografii Very Happy

. Jako dziecko chodziłam z klasą na tematyczne wycieczki po Krakowie - śladem stylów architektonicznych, zabytków itd., potem zawsze napawało mnie dumą, jeśli umiałam wygrzebywać jakieś dawno zasłyszane szczegóły z tych wycieczek. Błyskałam wtedy na lekcjach infromacjami, które kiedyś-tam usłyszałam. No i chyba od tego się zaczęło...Potem to już naturalnym się stało, że musiałam trzymać poziom i uczyć się dalej, były konkursy, olimpiady. Historia przylgnęła do mnie i stała się po prostu codziennym towarzyszem. I tak jest do dzisiaj Very Happy

. Od ponad roku należę do Bractwa Wczesnośredniowiecznego (odtwarzamy IX-XI w. Rusi Kijowskiej) i rozwijam tam swoją wiedzę, zainteresowania, a oprócz tego świetnie się bawię. Latam po lasach i jestem przywiązywana do drzewa, jak to mnie określili znajomi Laughing

. Ogólnie rzecz biorąc - bardzo polecam takowe bractwa.
Na razie nie doszłam jeszcze do tego czy mam jakiś ulubiony okres w historii. Ciekawe...Interesuje mnie np. Anglia za Henryka VIII, Ameryka Północna na początku kolonizacji, rewolucyjna Francja...Myślę, że dużo się znajdzie takich fajnych okresów. Natomiast postać ? Interesuje mnie mentalność i historia ludzi zmieniających świat - Hitlera, Stalina, Aleksandra Wielkiego, Napoleona, Czyngis-chana...Ale chyba nikt konkretnie mnie nie fascynuje Smile

. Każdego zgłębiam po trochu, mało systematycznie Wink

.
Ogromnie lubię oglądać filmy historyczne, kostiumowe itp. Już o tym pisałam w Skarbach - najbardziej mnie takie histoie porywają i zachwycają Smile

.
Książki ? Już rzadziej. Musi mnie dany temat interesować. Swego czasu byłam wielce zaczytana we wszelakich książkach dotyczących II Wojny Światowej, a zwłaszcza w dziennikach i pamiętnikach z obozów koncentracyjnych. I faktycznie sporo przeczytałam na te tematy...
To chyba tyle Smile

.

Aletheia

Może Was zainteresuje, że we wtorek rano, 13 lipca, na porządkowanym miejscu World Trade Center z ziemi wyjrzał [link widoczny dla zalogowanych]. Jakieś myśli? Wink

Paula Anette

Cudnie. Ja po prostu kocham historię... Ale teraz mam taką dziwną nauczycielkę... A najbardziej lubię czasy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. I Starożytną Grecję. I Rzym. I Skandynawię. I w ogóle wiele dziwnych rzeczy lubię...

Aletheia

Marta

Ale mnie wzięło na "szkolne opowieści"... Very Happy

Zabierałam się kiedyś do postu w tym temacie, ale jakoś nie byłam w nastroju. Teraz tłucze mi się po głowie Sabaton i muszę się wypisać... A skoro ktoś tu się wygadał, że lubi szkolne opowieści, to czuję się uprawniona Very Happy

Historia. Fascynujący przedmiot, który wiele traci przez sposób nauczania. nigdy nie chciało mi się czytać podręcznika, którego rola ogranicza się jedynie do suchego opisu i relacjonowania faktów. No, były jeszcze teksty źródłowe, zawsze jakieś urozmaicenie.

Miałam za to niesamowitą nauczycielkę, o której mogę z całą pewnością powiedzieć, że historię uwielbiała. Kiedy mówiła, potrafiła zainteresować. Zawsze miała na podorędziu jakąś ciekawostkę Smile

Zadawała pytania, potrafiła wciągnąć słuchaczy w temat, wzbudzić jakąś refleksję - bywało, że dawałam się porwać i zamiast robić notatki (bo oczywiście wymagała każdego słowa, jakie powiedziała) tylko siedziałam i słuchałam. Naprawdę Smile

Z uczeniem się w domu bywało różnie, ale na lekcję lubiłam przychodzić. I było mi szkoda, kiedy byłam chora albo jechałam na jakiś konkurs i lekcja mi przepadła. Co potrafi zdziałać nauczyciel...

Na sprawdzianach za to był kosmos, śmialiśmy się, że mamy historię bardziej rozszerzoną niż klasa historyczno-prawna. My, czyli mat-fiz Smile

Ale profesorka robiła głównie sprawdziany z historii Polski, czyli z tematów, które lubię Smile

Uważam, że historia naszego kraju jest bardzo ciekawa i często bardziej interesuje mnie przeszłość niż teraźniejszość Wink

Czasy demokracji szlacheckiej, rozbiory, powstania i obie wojny światowe... I jeszcze Napoleon, musiałam poprawiać z tego czwórkę, żeby mieć pięć na semestr, ale się udało Smile

Z powszechnej, jeśli coś było "mniej ważne", pisaliśmy szczegółowe referaty i to jeszcze ręcznie, ale przynajmniej nie trzeba było wkuwać całej rewolucji francuskiej albo wojen marokańskich... Nie uważacie, że w tym natłoku informacji o wszystkich krajach, epokach, datach i postaciach gubi się gdzieś ten duch, to, co najważniejsze? Ale trzeba jechać szybko z programem, bo godzin mało i nie starcza na przykład na obejrzenie filmu.

Byłam w te wakacje na Westerplatte i zamiast robić to, co inni ludzie, czyli sesję zdjęciową pod pomnikiem myślałam, wpatrzona w napis "Nigdy więcej wojny", że mam to szczęście żyć w czasach pokoju. Wtedy poczułam historię. Albo kiedy stawialiśmy się w sytuacji powstańców z '44 i mieliśmy się zastanowić, czy warto było je organizować. Historię powinno się poznawać czynnie, dyskutując i zastanawiając się, a nie przez bierne wkuwanie dat i czytanie opisów.

Aletheia

[zaciera łapki, słysząc o Martowzięciu] Ej no! Już Ty nie od wczoraj wiesz o szkolnych opowieściach, więc nie kręcić mi tu z czekaniem na specjalne okazje, uprawnienia i Sabatony Very Happy

(co to jest i czemu pismogenne? jakąś szwedzką kapelę znalazłam)

A w ogóle są podręczniki z czymś innym niż suchy opis i relacje faktów? (No, nie licząc tekstów źródłowych tu i ówdzie, i obrazków. Obrazki są fajne. To jedyne co bywa fajne w podręcznikach.)

Znam jednego wykładowcę, którego mogę wyłącznie słuchać, albo przy nim notować. Razem wykluczone. Jaka to jest ulga, gdy można zwyczajnie słuchać, olewając zapisywanie i wkuwanie... Wprawdzie przysypiam wtedy i tak, choć z żalem, ale ja zwyczajnie nie jestem wykładofilna. Wolę czytać. A choćbym była wykładofilna, to spróbujcie być wykładoprzyswajalni o czwartej po południu, gdy na uczelni jesteście od ósmej, po dwunastu godzinach dnia poprzedniego i trzech snu...

Marta

Aletheia

Marta

Toż to Bloom jest przecież! W pierwszej chwili nie poznałam Smile

Dobijają mnie te kołnierze, kryzy i tak dalej. Ja się w golfie czuję uwięziona, a on w czymś takim dobrowolnie...

Aletheia

Na LJ stwierdzili - wypisz wymaluj psi kołnierz pozabiegowy. Mr. Green

No sam sobie butów nie zapina, to pewne... Przynajmniej Buckingham, nie Bloom. Laughing

Osobiście golfy uwielbiam, są lepsze od szalików, ale siedemnastowieczne pomysły faktycznie były, ehem, oryginalne. Mnie dobijają jeszcze te portki, szczególnie w wersjach ekstremalnych, typu "bokserki z pończochami". Ale za to damskie były wtedy całkiem całkiem, połączenie dekoltu z kołnierzem co prawda diablo niewygodne, ale wygląd się opłacał. Very Happy

Gdyby nie to, że one w tym chodziły cały czas, i do tego te krynoliny...

A poza tym? Jakieś preferencje epokowe? Very Happy

Aletheia

Nie wiem, czy to w info o PotC 4 nie powinno być, ale... Laughing

We wraku QAR właśnie wykopali kord, niewykluczone, że Blackbeardowy. Znaczy, kord nie kord, diabli morscy wiedzą co to było, bo nie zostało nic poza rękojeścią z ogryzkiem głowni. Trzon z jeleniego rogu, jelec złocony. Co najzabawniejsze, ten róg okazał się mocniejszy od stali. [link widoczny dla zalogowanych] jest artykuł i zdjęcia.

Wulf

Na historię zawsze wolałem patrzeć przez pryzmat charakteru, osobowości, przeżyć i osobistych doświadczeń ludzi, którzy ją tworzyli - generalnie biografie są dla mnie ciekawsze niż opisy wydarzeń "zbiorowych" (gorąco polecam książkę "Hellada królów" Anny Świderek vel Świderkówny - naprawdę świetnie pisze o wydarzeniach po Aleksandrze Wielkim i przedstawia przywódców przede wszystkim jako ludzi z krwi i kości, o określonych cechach, zamiłowaniach itd.).

I ważne dla mnie było, jaki sposób myślenia, jakie podejście do życia i świata charakteryzowało ludzi w danym kraju w danej epoce - np. ilu Greków zgodziłoby się z poglądami Platona, ilu z poglądami Arystotelesa, i czy Sokrates miał większe poparcie w greckim społeczeństwie niż ci, którzy go skazali na śmierć. I co większość ludzi myślała o inkwizycji w XIII-XIV wieku i później - czy raczej się jej bali i nienawidzili, czy raczej ją popierali. I czy w okresie księstwa warszawskiego faktycznie, gdyby spytać Polaków z ulicy, Napoleon był tak uwielbiany przez Polaków, jak to się teraz mówi i jak to nam przekazała romantyczna, pro-powstańcza literatura.
W sumie szkoda, że te aspekty są tak często pomijane w nauczaniu o historii.
Inna sprawa to wybiórczość, jeśli chodzi o epoki i obszary geograficzne. Ta wybiórczość też mnie wkurza. Np. pomijanie perskiego dorobku z VI-V wieku p.n.e. w organizacji państwa i społeczeństwa, pomijanie wojen diadochów i w ogóle dziejów monarchii hellenistycznych, przechodzenie od tematu Aleksandra Wielkiego od razu do tematyki starożytnego Rzymu. Pomijanie historii starożytnej Gruzji i Armenii - Gruzini i Ormianie mieli swoje państwa, języki i cywilizacje już dwa i pół tysiąca lat temu, równolegle ze starożytną Grecją. Pomijanie tego, że Armenia była pierwszym na świecie państwem chrześcijańskim. Pomijanie dziejów Bizancjum i odzyskania przez Belizariusza w VI wieku dużej części dawnego cesarstwa zachodniorzymskiego, w tym Rzymu. Pomijanie podboju Finlandii przez Szwecję w XII wieku i podboju Łotwy i Estonii przez niemieckich rycerzy zakonnych w wieku następnym. Pomijanie historii Bałkanów i Węgier we wczesnym średniowieczu. Pomijanie dziejów cywilizacji prekolumbijskich. Pomijanie starożytnych dziejów Chin, Indii, Wietnamu i Korei. Pomijanie wojny północnej i wojny siedmioletniej, będącej de facto pierwszą wojną światową, bo dziejącą się na trzech kontynentach (w Europie, Azji i Ameryce Północnej) oraz na Morzu Bałtyckim, Morzu Śródziemnym i Oceanie Atlantyckim. Pomijanie wojny na Pacyfiku podczas II wojny światowej i japońskich zbrodni, w tym eksperymentów pseudomedycznych dokonywanych przez Oddział 731 i Shiro Ishii (o doktorze Mengele wiedzą niemal wszyscy Europejczycy, ale o Ishii wie już niewielu).
Generalnie wkurzający jest ten europocentryzm i "zachodocentryzm".

Aletheia

Marta

Karottka

Och, ta historia... Do tej pory w szkole nauczyłam się najwięcej o starożytności, a jeśli chodzi o wojny światowe... Mój tata mnie nauczył prawie wszystkiego w ciągu weekend'ów w Polsce. Nie wiem, czy tak jest wszędzie, ale u mnie to masakra... Wprawdzie specjalnie się nie uczę jej, ale lubię poczytać o teoriach czy biografie sławnych w tym czasie osobistości.

Marta

Bo tej najbardziej współczesnej, o Solidarności na przykład, już zwykle w szkole nie zdążą omówić albo nie mają komu wykładać Very Happy

Karottka

Powiem Ci, Marto... Nie spotkałam jeszcze nauczyciela, któremu na zaliczeniu przez uczniów wojen zależałoby bardziej niż średniowiecza czy starożytności. Naprawdę, ja tak naprawdę w szkole omówiłam Polskę po łebkach... Rolling Eyes

Niemniej polecam poczytać o obozie w Skrobowie. Skromnie się pochwalę, że są to moje rodzime okolice Wink

Mój tata bawił się niedaleko cmentarza i opowiada często, jak wykopywał różne łuski lub inne rzeczy, a nawet starsi mieszkańcy opowiadali mu o swojej pomocy. Rzucali cenne na wagę złota kromki chleba, warzywa itp. więźniom. Na pamiątkę został mi ładny kamień :3
Czasem aż wierzyć się nie chce, ze historia odgrywająca się tak naprawdę niedaleko ludzi była pełna tak dramatycznych scen, a dzisiaj nawet szacunku często nie można się doczekać wobec takich miejsc...

Marta

Też lubię słuchać takich wspomnień Wink

Kiedy historia przeskakuje z zakurzonych ksiąg do opowiadań świadków i uczestników, nabiera zupełnie nowego wymiaru.

Karottka

Całkiem nowego! Gdyby nie tata, nadal uważałabym, że historia jest głupia... <wstyd> Choć od małego interesowała mnie, ale wyłącznie naturalna, paleontologia.

Aletheia

Co to jest paleontologia naturalna i czym jest nienaturalna?

Karottka

Historia naturalna to paleontologia. Ogólnie - historia Ziemi, natury Wink

najsłynniejszy w tym jest mezozoik pełen dinozaurów, ale zaczyna się już ojojoj... Dawno :3 O nienaturalnej jeszcze nie słyszałam ;3

Aletheia

Ja też. Dlatego pytam. A poza tym:

Aletheia

[link widoczny dla zalogowanych] w skali 1:576, stan z 1774 roku. Very Happy

Uwaga, sam model jest z tego samego okresu, nie jest współczesny.