Język i stylistyka

Eddie

Wydzielone z tematu Metal i słowa by Aletheia.

Aletheia

Eddie

Nie no, ja kumam, że swoboda twórcza, że pewne zabiegi literackie mają uatrakcyjnić przekaz, że gra słów fajna, itd., ale, o ile w tym przykładzie z powietrznym piratem dostrzegam celowość wprowadzenia takiej innowacji i jej walor artystyczny, o tyle nie ogarniam sensu "naciągania" uszu - w czym jest ono ciekawsze/fajniejsze/bardziej intrygujące od "nadstawiania". Dla mnie wygląda to raczej jakby ktoś nie wiedział, że np. poprawnie jest "po linii najmniejszego oporu" i napisał "po najmniejszej linii oporu". Coś bardziej w tym guście. Very Happy

Aletheia

Aletheia

Umówmy się, że nie (bardzo) offtopię... Właśnie przypomnialam sobie, że dawno nie zaglądałam na Esensję i dobrze, że sobie przypomniałam, bo uwielbiam Achikę za [link widoczny dla zalogowanych].

Marta

EDIT
Zaczęło się tutaj.

Aletheia

To teraz w dyktandach oceniają też interpunkcję? Zdziwiony

Marta

A nie?

Nie mam pojęcia, pisałam dyktando kontrolne na początku liceum, a duuużo wcześniej jakiś konkurs i wtedy oceniali. Normalnie nie biorą pod uwagę?

loQ

Biorą, biorą. Jasne, żę oceniają interpunkcję. Co to w ogóle za chory pomysł, że mieliby nie oceniać?

Marta

Zacytuję samą siebie, bo głupotę palnęłam, a jeszcze ktoś to zapamięta jako regułę:

Karottka

No to zglupialam, bo myślalam, że pisze się 2x i w nicku Aletheia

Co do dyktand szkolnych - w polskim sprawdzają interpunkcję zawsze, w jakiej szkole byście nie byli Wink

Bo jednak polski - mimo, że ojczysty - jest trudny, przynajmniej ja odnoszę wrażenie, że robię przynajmniej dwa blędy interpukcyjne.

Aletheia

Chyba to głupio sformułowałam. Nie no, jeśli ktoś wali ewidentny interpunkcyjny błąd, to spodziewałabym się, że to będzie uwzględnione. Ale takie właśnie wyłapywanie przecinków i akapitów na słuch, jak wspomniała Marta, to już przesada. To by już wykraczało poza rzeczy obiektywnie ocenialne i wjeżdżało w sferę indywidualnego wyboru autora dyktowanego tekstu. Akapit można by wywnioskować, ale często trzeba byłoby wiedzieć co jest dalej, więc na pewno nie w takim pisaniu jak w dyktandzie. A przecinkologia stosowana to jest zaledwie kilka stosunkowo sztywnych regułek plus wielkie morze opisowych zasad, nieraz trudnych do jednoznacznej interpretacji. W słownikach zwykle widać coś w rodzaju "w zasadzie tak, ale w sumie to nie". I dziwić się tu, że co człowiek (pisarza/redaktor/nauczyciel/wstaw co lubisz) to inna praktyka...

Ale Was interpunkcja ruszyła. Może jeszcze gdzieś pójdę zamieszać, jak tak tematy rosną, co? Laughing

Marta

A jak coś nie jest ewidentnym błędem typu "Adam kupił jabłka trzy gruszki i dwa pomidory", ale nie jest też subtelnym szczegółem? W konkursach i na klasówkach stosuje się kod zerojedynkowy i albo się coś uznaje za błąd, albo nie, nie ma miejsca na dywagacje. Domyślam się, że w takich przypadkach często uznaje się kilka wersji, zgodnie z zasadą "byle miało sens". Ale zawsze znajdzie się ktoś, kto by coś tam napisał inaczej Smile

Karottka

Biorąc pod uwagę to, że szkoła raczej nie patrzy na indywidualność uczniów (przecież każdy jest inny), jak jest u mnie, to raczej powiedziałabym, że przynajmniej w gimnazjum, które kończę, nie chodzi o sens, tylko o poprawnie postawione przecinki, zresztą tak jak w szkole niedaleko mojej wsi.

Aletheia · Wysłany: Pią 23:01, 02 Mar 2012 Temat postu:

Tak jeszcze a propos dyskutowanej tutaj ogólnoszkolnej kulawizny, przypomniał mi się jeden pokazowy wręcz przykład, jak w praktyce wygląda rycie mózgów szkolną sztucznością. Za mało szwendam się po blogaskach i literackich forach, żeby poświadczyć z pierwszej ręki, ale ponoć klasyczną "obroną" w reakcji na wskazanie technicznych błędów tekstu jest "nie jesteśmy w szkole i nie piszę dyktanda, nie musi być idealnie, przecież i tak wszyscy zrozumieją. Zrozumiom." Moja pierwsza odruchowa myśl, to że autor/-ka nie zdaje sobie sprawy, że trafia kulą w płot już samym przekonaniem, że jak bezbłędnie, to już idealnie. Tu nawet nie wiadomo, z której strony zacząć jej/mu uświadamiać, że jakość tekstu zależy od więcej niż jednego kryterium, a ideałów w rzeczywistości nie osiąga się i tak, bo to pojęcie abstrakcyjne, a nie realny punkt odniesienia. Ale nawet nie w tym rzecz. Rzecz w tym, że wyjątkowo wyraźnie tu widać, jak w poharatanym szkołą umyśle rozdzielana jest "szkolność" i "życie". Ortografia, gramatyka i interpunkcja już nie są realnożyciowymi narzędziami, tylko czymś co istnieje w szkole i jest używane do wlepiania luf za brak, jak kapcie i identyfikator. Pardon, obuwie zastępcze i identyfikator.

Absurd takiej mentalności bardzo celnie ktoś raz podsumował na Mirriel - jak opowiadasz komuś o jakiejś książce, to mówisz "przeczytaj koniecznie, świetna, wszystkie przecinki na swoich miejscach!"? Very Happy

Przecież to tak, jakby powiedzieć, że artysta jest świetny, bo wie, który koniec ołówka zostawia ślad, a który nie. Za to zauważcie, że na sytuację odwrotną już się zwraca uwagę: "fajne pomysły tu są, ale nie mogłam się porządnie wciągnąć, bo mi co rusz wyskakiwał jakiś ortograf albo powtórzone słowo, albo przekręcone, więc ciągle musiałam się zastanawiać o co chodzi w tym zdaniu. Wydawnictwo oszczędziło na korekcie, szkoda, że tak zepsuli dobrą książkę". W tym wypadku, autora pokrzywdziło wydawnictwo, ale internetowi autorzy/-rki robią to sobie na własne życzenie.

I nie chodzi o sam fakt istnienia tekstów z błędami, bo wiadomo, że czlowiek nie komputer, a i komputery zaliczają malownicze wpadki, ale o przekonanie, że tekst bezbłędny, albo chociaż z grubsza wyczyszczony, jest jakimś luksusem, czymś więcej niż wystarczającym. Idea technicznie czystego tekstu jest postrzegana jako coś w guście przeintelektualizowanej fanaberii (jeśli autor/-ka uważa to za zbyt trudne = niepotrzebne), albo w najlepszym wypadku wielkie osiągnięcie i powód do dumy (jeśli autor/-ka jest w stanie te rzeczy zadbać), jakby to był jakiś górny pułap lyteracki. Tymczasem to przecież dopiero START. Laughing

Jak równo zagrabiony piasek, na którym dopiero będzie jakiś pokaz czy wyścig. Coś tak oczywistego, że zauważa się to dopiero, gdy tego brakuje. No ale przecież to jest coś, za co oceniają w szkole, więc po co to komu w życiu? Dodać do tego ten obolały nastoletni wiek (a w wielu przypadkach zwyczajnie charakter), gdy człowiek chodzi najeżony i łypie podejrzliwie, przekonany, że cały świat tylko czyha, żeby mu przywalić, i z tego miksu biorą się te wszystkie groteskowe reakcje. Gdy ktoś poświęca czas, by powiedzieć "o, tam Ci się literówka przemknęła i gdzie indziej dwa zdania skleiły", naturalna i oczywista wydaje mi się wdzięczność dla życzliwej duszy za pomoc, przecież to tak, jakby ktoś mnie ostrzegł, że coś mi właśnie leci na głowę, albo sypie się z rozerwanej torby. Mentalność blogaskowa reaguje jednak krzykiem "Mojej psiapsiółce się podobało, czepiasz się bo zazdrościsz, sam zrób lepiej jak jesteś taki mądry! Nie można tak ludziom mówić, bo ktoś może być wrażliwy i się w sobie zamknąć!". Yyy... WTF?

Dziwna to wrażliwość, co cierpi od krytycznej uwagi, ale jakoś jej nie uraża zarzynanie własnego (cennego ponoć?) dzieła... A ton zdradza raczej harpagona ze stałą miną "do mnie fikasz?!", niż delikatną mimozę. Laughing

Ciekawe, że istnieje też zjawisko odwrotne - obok błędnego rozdzielania szkoły i życia, pojawia się równie błędne łączenie w podobnym kontekście, ale w inny sposób. Osobiście mam lekkie "yyy... hę?" i uczucie niekompatybilności ze światem, gdy spotykam odpowiedzi "no wiem, ale ja się dopiero uczę". Znowu widać, jak ludziom, za przeproszeniem, rzyć skopała szkoła. Potem nawet w sytuacje pozaszkolne przenoszą postrzeganie świata jako wielkiej ocenialni, twórczości jako zadania do odrobienia, całego życia jako wiecznej drogi do jakiegoś... świadectwa zaliczenia? A niby co to ma do rzeczy, czy ktoś jest początkujący, czy nie? Kulawe dzieło się po tej informacji zrobi lepsze? No wiem, rozumiem, że temu komuś chodzi po prostu o powiedzenie "nie bij, stawiam krzywe literki, ale jestem dopiero w pierwszej klasie, nie można mnie oceniać jak doktoranta". Tylko że nie o to chodzi, autorze/autorko. W szkole, owszem, zadanie jest rzeczą wykonywaną, żeby dostać ocenę i na tym kończy się jego zastosowanie, bo w szkole idzie o ustalenie jakości, poziomu umiejętności danego człowieka, więc nie istnieje coś takiego, jak zadanie samo w sobie, samo dla siebie. Ale tu nie szkoła, tu jest życie. I w życiu jest akurat odwrotnie - jeśli coś się tworzy, to odbiorcę interesuje efekt tej twórczości, a nie sam fakt, że ojej! ktoś jest twórcą! Przypuszczam, że po zastanowieniu nawet ktoś broniący się "ja się uczę", zauważyłby odczapowość takiej reakcji. Przecież amatorscy autorzy/-rki też coś czytają, prawda? I co, kiedy rzucają książkę po pierwszym rozdziale, bo okazuje się z jakiegoś powodu słaba, to zmienią zdanie usłyszawszy, że to pierwsza książka danego autora? Chyba raczej odpowiedzą "no to co? to jest powód, żebym czytał na siłę? ale ja nie przyszedłem wystawiać oceny wszystkim autorom w tej księgarni, ja po prostu szukam dla siebie czegoś dobrego do poczytania". Nie wiem jak Wam, ale mnie się to wydaje najzupełniej normalnym i zdrowym podejściem. Smile

O ile się orientuję, niejeden na to z lekką urazą odpowiada "no to przecież nie zmuszam do czytania, mówię tylko, że jestem początkujący, bo jestem". I znów w tym widać (po części szkolnopochodną, po części nastoletniobuntopochodną) odruchową chęć obrony... chociaż przecież wcale nie biją. Recenzja jest zwyczajnie opinią, nie jakimś przemawianiem ze stanowiska władzy rozdzielającej przepustki do tytułu Twórcy. A we wskazywaniu przeoczeń nie chodzi o to, żeby wskazujący miał satysfakcję, a autor okazywał skruchę (po co? to NIE szkoła, ani rajska brama ze Świętym Piotrem), tylko zwyczajnie o poprawienie tych przeoczeń. I tyle.
Żyjemy w klatce oceniania, testowania, prezentowania postępów, zaliczania egzaminów... Nawet poza szkołą, mamy ją w głowach, nie potrafimy już normalnie żyć i rozmawiać. Przerażające.

Interpretujecie to podobnie? Inaczej? Macie jeszcze jakieś dodatkowe spostrzeżenia?

Marta · Wysłany: Sob 0:18, 03 Mar 2012 Temat postu:

Aletheia · Wysłany: Sob 2:32, 03 Mar 2012 Temat postu:

Marta · Wysłany: Sob 22:55, 03 Mar 2012 Temat postu:

Aletheia · Wysłany: Nie 0:34, 04 Mar 2012 Temat postu:

Marta · Wysłany: Nie 3:10, 04 Mar 2012 Temat postu:

Aletheia · Wysłany: Nie 3:37, 04 Mar 2012 Temat postu: