Kącik artystyczny

Anajulia

Aletheia! To Twoje dzieło?

Na razie nic nie powiem, bo mnie zatkało...

Aletheia

W mojej galerii (łojezusicku, jak to brzmi, MOJA

), to czyje ma być? Laughing

Poza tym nad gryfem jest moja parafka.
(Ale, wiesz, jak już Cię odetka, to czuj się słuchana Wink

)

Anajulia

Wiedziałam, że to Twoja pasja. Wiedziałam, że masz kreskę i oko, no, słowem - talent. Ale nie zdawałam sobie sprawy z jego rozmiaru. No tak się czaiła!...

Mrs.Sparrow

Woow, Aletheia Very Happy

Genialny rysunek. Cień i mieszanie barwy są niesamowite. Szczególnie prawa ręka.
Więcej takich, więcej! Very Happy

Aletheia

Savvy

Nie zgadzam się z żadnym z Twoich zarzutów Very Happy

A głębia rzeczywiście - wyjątkowa, podkreślona niesamowicie przez kontrast między pastelą a kartonem właśnie. Geniusz wyłaniający się z mroku...

Anajulia

Aletheia

Ostatnie kocisko było trochę platfusowate, więc faktycznie kontrast jest. Mr. Green

Co do bijącego profesjonalizmu, to bije profesjonalna kredka. Co do poprawek, protestuję! Very Happy

Ja tam widzę błędy, bo poprawki retuszowałam (głównie cyfrowo) tak długo, żeby ich NIE widzieć. Nawet ja. Laughing

W sumie to co widzicie, jest chyba lepsze niż mój oryginał, który zresztą szatańsko zajeżdża fiksatywą... Rolling Eyes

A sam pomysł ściągnęłam bezpośrednio od niejakiej sidneyeileen, a pośrednio od połowy (no, sporej części...) dA. Strasznie mi się podoba ten efekt i sam pomysł rysowania światła zamiast cienia. Wink

A im dłużej Kaileeny nie ma tym bardziej się boję... Mr. Green

Anajulia

No to stworzyłam jak obiecałam. Bez wielkiego polotu, wydaje mi się, ale jak na come back po roku przerwy, chyba nie jest źle Very Happy

[link widoczny dla zalogowanych].

Kaileena_Farah

Aletheia

Powiesz, powiesz, mam nadzieję, bo to --> "..." <-- czeka na Ciebie. W ostateczności mogę napisać "Omar", ale liczę że znajdziesz coś lepszego. Nie mają jakiegoś kawałka pasującego do światła? W ogóle czegokolwiek co można skojarzyć, co wygląda na ten rysunek... no, czy mają coś co tam słychać gdy się spojrzy. Zakombinujesz? Wink

Anajulia, zmieniłaś gniazdko, widzę? Laughing

Życzę popularności nowemu. A recenzja całkiem fajna, rzeczowa i zachęcająca. Podoba mi się tytuł. Zresztą co do zachęcania...

Anajulia

Aletheia

Kaileena_Farah

Aletheia

OK, Son et Lumiere pasuje, szczególnie pierwsza minuta-dwie. Biorę. Smile

Eddie

Ha ha, a ja muszę Wam powiedzieć, że zawsze czytam cały ten wątek, ale nigdy tu nic nie piszę, bo Aletheia z Kaileeną mówią wszystko co powiedziane być powinno, a nawet więcej ponad program Laughing

.

. Ale teraz przyszłam, żeby pokazać swój nowy rysunek. Co on przedstawia, to zapewne bardzo ciężko się domyślić i pewnie nikt nigdy by nie zgadł, że widnieje na nim Hugo Laughing

.
[link widoczny dla zalogowanych]
Zawsze piszę datę, żeby wiedzieć jaki czas upłynął od narysowania ostatnich bazgrołów, no i wyszło mi, że nie mam żadnego obrazka z datą 2008, czyli przez ponad rok nic nie narysowałam Very Happy

. Czyli jestem poniżej średniej Laughing

. Ale teraz nadrabiam, bo będę dziś rysować nowego Hugona Very Happy

. Chyba tak mam dlatego, że nie mogę na niego jechać - a więc się muszę w jakiś inny sposób wyżyć Laughing

. To jest w ogóle dramat. Jego nowy musical miał być w czymś, co się nazywa 5th Avenue Theatre, i któregoś dnia stwierdziłam, że se wejdę na stronę tego badziewia zobaczyć co tam w ogóle na niej będzie. Ale przeczytałam adres i wyszłam, bo ten teatr jest, jak się okazuje, w Seattle! A ja myślałam, że w NYC!!! Jakoś nie pomyślałam o tym, że oni se przecież w wielu miastach numerują ulice i że Piąta Aleja może być też gdzieś indziej oprócz Nowego Jorku!!! Masakra, bo nie stać mnie na to, żeby się w tych Stanach jeszcze przetentegowywać na drugie wybrzeże, jak już bym tam doleciała do NYC tą cudowną promocją, którą se gdzieś tam znalazłam. Plus w ogóle jeszcze mój radosny nastrój zburzył ostatnio fakt, że zdałam sobie sprawę, że przecież nie dostanę teraz wizy do tych durnych Stanów!! Jaka to jest bzduraaaaa!!! Tak więc skończyłam planować tę cudną wycieczkę i zarzucam ten plan na pół roku to co najmniej, myślę... Tak więc pozostało mi tylko rysowanie Laughing

.

Aletheia

Och...! Eddie, jesteś potwierdzeniem mojej prywatnej obserwacji/terii, że olbrzymi postęp może się człowiekowi... jakoś tak przytrafić, nawet bez ćwiczeń. Wiem, że to brzmi idiotycznie, no ale popatrzcie tylko, czy to nie dowód? Very Happy

Fantazja! I podoba mi się twój styl, ten rysunek jest taki, hmm, wyraźny, ostry. Sama nie wiem jak to opisać.

Mrs.Sparrow

Aletheia

Tak, jest coś na rzeczy! Very Happy

Tylko poprzednio to była wada, a teraz, szlifnięte... do schrupnięcia. Very Happy

Wyrazisty, a jednocześnie naturalny.

Eddie

Och, a teraz rysuję już nowego Hugo i jak skończę, to będzie to już moja roczna norma Laughing

. Bardzo fajnie się rysuje Hugi, ale już mi to zaczyna nosem wychodzić, bo wybrałam se zdjęcie, na którym ma dziwny wyraz ryja i teraz nie umiem tego narysować

. Chyba już jutro to dokończę, bo już bleee bleeee bleeeeeee....... Laughing

Hugo

Anajulia

Jako kompletny laik chyba nie powinnam zabierać głosu, bo mnie się podoba większość Waszych prac. Ale Hugo należy do tych, po których odebrało mi mowę na myśl, że można być aż tak utalentowanym...

Scarlett

Uff. W końcu skończyłam pisać swoją nową książkę, którą rozpoczęłam pisać dzień po moich urodzinkach, czyli 11 stycznia Very Happy

. Ciągnęło mi się to dość długo, że jak teraz popatrzyłam na datę utworzenia na moim komputerze dokumentu tekstowego to się nieźle zdziwiłam, bo byłam święcie przekonana, że to trochę więcej niż zaledwie jeden miesiąc Very Happy

Nie da się tutaj "wkleić mojej twórczości", więc może w skrócie napiszę o czym jest. No, nie trudno zgadnąć, że tematyka wampirza Very Happy

Tytuł: La Tua Cantante.
Opowiada o dwóch dziewczynach, których życie diametralnie się odmienia po przyjeździe dawnego przyjaciela jednej z nich. Od tego momentu nic nie jest takie jakim się wydawało na samym początku. Zmuszone do wyjazdu do Włoch odkrywają całą prawdę o swoim pochodzeniu oraz przechodzą przemianę. Żyją jednak w ciągłym strachu, bo polują na nie dwa wyjątkowo groźne wampiry.

LTC tak naprawdę do samego końca nie wiedziałam jak zakończyć, wiedziałam oczywiście co ma się wydarzyć, ale gryzłam się sama ze sobą czy dać szczęśliwe zakończenie. W końcu jednak stwierdziłam, że za bardzo zżyłam się z wykreowanymi przeze mnie postaciami i nie jestem wprost w stanie uśmiercić ani jednego z nich Very Happy

Gdy brakowało mi weny, albo nie wiedziałam co w danym rozdziale napisać, bardzo pomogła mi przyjaciółka, która naprowadziła mnie jakimś zwykłym słowem, po czym mocno zdopingowała i jakoś poszło do końca Very Happy

.
Jak mam być szczera, to trochę mi szkoda, że już ją skończyłam, bo jak już napisałam, mocno się zżyłam z postaciami Very Happy

Od dzisiaj zaczęłam pisać nową, również w tematyce wampirzej Very Happy

Zobaczymy co z niej wyniknie Very Happy

-----

Ach, Hugo rewelacyjny!!

Gochna

Przy poprzednich pracach mogę się schować, ale nieśmiało zapodam swoją dzisiejsza pracę Wink

[link widoczny dla zalogowanych] - Od razu mówię: ptak, nie Jack Razz

Anajulia

Scarlett! Może chociaż fragmencik zapodasz? A w ogóle - niezła jesteś, napisać książkę z miesiąc! Very Happy

Ja 35-stronicowe opowiadanie pisałam ze trzy Very Happy

Gochna! Się tak nie chowaj Wink

Masz talent do detali!

Scarlett

Sama się zdziwiłam, że tak krótko Very Happy

byłam święcie przekonana, że o wieele dłużej Very Happy

Fragment mogę dać Razz

Jak ktoś będzie miał ochotę przeczytać Razz

Proszę:

" Teraz przyszła kolej na Rosalie. Położyła się ostrożnie na sofie i jak ja uprzednio cała trzęsła się ze zdenerwowania - i w jej przypadku podekscytowania. Już Demetri zbliżał swoje usta do jej szyi, gdy zadzwonił telefon. Zdumiona spojrzałam w tamtym kierunku - aparat był w hallu, jednak mój wyostrzony zmysł wzroku, bez problemów zarejestrował go przez drzwi w sali balowej. Demetri zatrzymał się i również spojrzał w tamtym kierunku pytająco:
- Zaraz wrócę. - powiedział nieco zaniepokojonym tonem. Dziwnie, nagle zaczęłam mieć złe przeczucia. Czułam, że coś się wydarzyło, podzieliłam się swoimi spostrzeżeniami z hrabią, jednak on najwyraźniej mnie nie słuchał. Był zbyt pochłonięty własnymi myślami. Demetri wrócił do pokoju niemal zielony na twarzy - choć było to niecodzienne zjawisko, zważając na fakt, że wampiry są z reguły po prostu blade.
- Zbliżają się... - wyjąkał martwym głosem.
- Kto? - zapytał zdumiony Ethan, który jako jedyny nie brał udziału w ogólnym zachwycie nad moim nowym wyglądem.
- Jane i Andreas. - odparł - Będą tu za ... - nim zdołał dokończyć zdanie, szyby w wysoko usytuowanych oknach pękły z głośnym trzaskiem. Ostre szkło posypało się na nas, raniąc Ethana i Rose, którzy wciąż byli śmiertelni, a na parkiet cicho opadły jak cienie dwie postacie.
Przybyli - przebiegło mi przez głowę. Byłam wampirem, więc potencjalne zagrożenie nieco się zmniejszyło, jednak wciąż było ogromne. Z tego co mówiła Jane, wampira może zabić jedynie inny wampir.
Andreas wyglądał równie pociągająco co zwykle, z tym wyjątkiem, że z moimi nowymi zmysłami, łatwiej dostrzegałam zalety jego umięśnionej sylwetki. W długich włosach Jane znajdowały się kawałki szkła, co dodawało jej jeszcze więcej grozy, niż zazwyczaj.
- No proszę Demetri... - zamruczała słodko zbliżając się do nas powolnym krokiem, instynktownie podbiegłam do ukochanego, obejmując go mocno w pasie, tak że aż syknął.
- Przepraszam... - wyszeptałam. Zdałam sobie sprawę, że teraz nie kontrolowałam jeszcze swojej nowej siły, która znacznie narosła po przemianie.
- ... myślałeś, że mi uciekniesz? Że uda ci się ich uratować trzymając w tym... zamku... - zakończyła z niesmakiem rozglądając się po komnacie.
- Na to liczyłem... - mruknął pod nosem. Widziałam, że się nie boi, był raczej rozczarowany, że tak szybko udało się jej nas odnaleźć.
- No cóż, nie udało się... Więc co by tu teraz... a! Już wiem! - zaśmiała się rozkosznie i zupełnie niespodziewanie zgasły wszystkie światła. Całe oświetlenie - złote kandelabry na ścianach, zwisające z sufitu żyrandole - zostało nagle pozbawione światła! Przerażona tylko mocniej przywarłam do Demetriego, z którego gardła zaczął wydobywać się złowrogi charkot. Nagle uprzytomniłam sobie, że to nie ja jestem w największym niebezpieczeństwie, a Rose i Ethan! Jako wampir ciemność nie stanowiła dla mnie żadnego problemu, więc doskonale odnalazłam swoją przyjaciółkę. Było już jednak za późno.
Świece ponownie rozbłysły w kandelabrach i żyrandolach, a moim oczom ukazał się przerażający widok. Nad Rose stał uśmiechnięty od ucha do ucha Andreas, a z kącików jego ust spływała szkarłatna krew, mojej przyjaciółki! Wiedziałam, że jej nie zabił, bo cała się wiła pod wpływem żrącej trucizny! Szybko odwróciłam twarz nie tylko od tego widoku, ale i zapachu, który teraz znacznie się spotęgował.
Po drugiej stronie stała Jane pochylona nad Ethanem, który również wił się w agonii jaką było działanie jadu w jego ciele. Zdałam sobie sprawę z jednego - może moi przyjaciele przeżyli, ale teraz podlegali całkowicie Jane i Andreasowi. Gdy tylko przemiany dobiegły końca, Jane chwyciła Ethana w pasie i wyskoczyła przez wysokie okno, wprost do lasu, nawet nie oglądając się za siebie. Andreas miał większy dylemat. Stał jeszcze przez chwilę nad ciężko dyszącą Rosalie, po czym zostawił ją tak jak leżała i wyskoczył za swoją ukochaną. Zdziwił mnie ten przejaw litości, do póki nie zdałam sobie sprawy, że zrobił to tylko dlatego, iż nie chciał sobie zwalać na głowę opieki nad młodym wampirem."

Jest to fragment ze środka książki, gdy akcja się już rozwinęła Wink

Od razu się tłumaczę, że nie umiem jeszcze pisać takich idealnych książek, ale liczę, że z czasem nabiorę większej... ogłady Very Happy