"Dark Shadows"

Aletheia

Dark Shadows
Hmpf... Lepiej niż się spodziewałam po trailerze, ale do NajBurtonów to niekoniecznie wliczę... Było przynajmniej to co Burton praktycznie już gwarantuje, czyli strona wizualna, szczególnie pierwszy kwadrans, Collingwood w budowie, pociąg w lasach. Gorzej - znowu - z fabułą. Teoretycznie ważne wątki nie mogą się przecisnąć między innymi, niby pobocznymi, a zajmującymi kawał ekranowego czasu, widać to nawet na plakacie. Co niektóre sceny (Barnabas z telewizorem) wciśnięte jakoś tak byle gdzie, a bo zostało, to jeszcze wetknijmy. Poza tym ogólnie za dużo tego, wątek lekarki był właściwie zbędny (o ironio, jest jednym z ciekawszych, i to jedna z lepszych ról), a już wilkołak to było przegięcie (chociaż tylne łapki miała fajne

), poczułam się jakbym była w pracy i wręczała piętnastolatkom to o co najbardziej pytają i piszczą. Co niektóre kadry to praktycznie okładki, i to konkretne, a najbardziej ostatni kadr filmu. Zdziwiony

Zakończenie niby niejednoznaczne i nie czarno-białe, ale mi się nie podoba, bo trochę nijakie, niejasne. Chyba, że to nie jest zakończenie, ale jak ma być sequel, to ja nie chcę, niech się obaj panowie zajmą czym innym. Confused

A Barnabas niby OK, ale jakoś człowieka nie bierze, nie naprawdę, nie na dłużej... No, przynajmniej tego konkretnego człowieka.

Może to bardziej wina nie wykonania, a koncepcji, a ta jest klasyczna, czyli należycie zakurzona krzyżówka gryzonia z pijawką, z wybiórczo krótką pamięcią (no po tylu latach już by się chyba pamiętało o jakiejś serwetce w rękawie, na wypadek nieoczekiwanej przegryzki) i sztywna jak kij od miotły. No można rzec, wampir po bożemu. Tyle, że mnie nigdy nie brały wampiry w ogólności. Ale jako Burton i jako Johnny może być.

Marta

Na Dark Shadows się wybieram niedługo, to się wypowiem, ale trailer mnie nastawia średnio, nawet uwzględniając moją odkrytą niecały rok temu bardzo wybiórczą wampirzą fascynację Smile

Ale to jednak Johnny i to w kolejnej dziwnej stylizacji, a patrzenie, jak charakteryzatorzy walczą z jego urodą jeszcze mi się nie znudziło Very Happy

Aletheia

Ciężkie jest życie fana, ale wierność jego niezmożona. Laughing

Czekam!

Marta

"Dark shadows", w końcu Smile

Ciekawa byłam, jaką wersję wampirzego mitu tutaj dostaniemy, bo wychowana na "Pamiętnikach wampirów" mam skrzywiony pogląd na wygląd i zachowanie wampira. Ta bladość, której nikt nigdy nie zauważa oraz klasyczne wampirze wpijanie się w szyję mnie niewiarogodnie śmieszą, telewizja sprawiła też, że wampiry mi się z trumnami za grosz nie kojarzą. Ale wszystko rozumiem (chowanie się w szafce na pościel Laughing

też), nawet zanik krążenia w palcach, tylko nie wiem, po co wampirowi długie, ostre pazury. Przecież on nie rozrywa ciała...
Ale byłam bardzo zadowolona, Barnabas był wystarczająco zły i niebezpieczny.

Film się zaczyna, a mi przemyka przez głowę, czy na pewno się nie wybrałam na Piratów. Woda, okręty, ubrania z epoki - Barnabas we współczesnym garniaku już się tak fajnie nie przedstawiał Smile

Ale i tak wyglądał lepiej nić Brad Pitt w "Wywiadzie z wampirem". I nie jadł pudli...

Obawiałam się, że przez większość filmu Barnabas będzie chodził i się wszystkiemu dziwił, ale na szczęście tak nie było Smile

Finałowa potyczka z wiedźmą trochę mnie znudziła, wydawało mi się, że to pokaz efektów, "mamy kasę, to zniszczmy jeszcze parę rzeczy". Wilkołak pojawił się tam nie wiem, po co, David zresztą też nie miał większego sensu, tylko snuł się po domu i w którymś momencie dowiedzieliśmy się, że lubi Barnabasa. Rozbijające się o skały fale kręcili chyba przez kilka dni zdjęciowych i zaczęłam się w końcu zastanawiać, czy to nie jakiś głęboko ukryty product placement albo przekaz podprogowy. I czy naprawdę trzeba to było zakończyć ujęciem skopiowanym ze "Zmierzchu"?

Robótki ręczne w tajnym schowku wygrywają Very Happy

Aletheia

Marta

Aletheia

Marta

Aletheia