Filmy, na których płakaliście

GOSIA:D

hmm..ja płakałam....na "titanicu", "king kongu", "pianiście", "hooligans"-na samym końcu...a tak to innych filmów nie pamiętam....o no i na "Oskar i Pani Róża" może jeszcze...

Maya

Połowy nie pamiętam, bo ostatnio często się na filmach rozklejam, ale pamiętam te:
- Titanic
- Zielona Mila
- Cinderella Story
- Lio i Stich
- Król lew
Niestety reszty nie pamietam ale dam znac jak cos Razz

Anajulia

Robię się coraz bardziej płaczliwa. Ostatnio płakałam na "Pachnidle" tylko dlatego, że obrazowi w jednej ze scen towarzyszyła niebiańsko piękna muzyka ("Meeting Laura"). Z tego samego powodu zresztą przepłakałam słynne 15 minut "Kopii Mistrza" czyli prawykonanie "9 Symfonii". Ale to są łzy wzruszenia, emocji, łzy "z powodu piękna" jak mawiam, nie związane bezpośrednio z fabułą filmu.
W kwestii łez, prawdziwe zaskoczenie spotkało mnie ostatnimi dniami. Pewnie mało kto z Was, "pokolenia POTC", zna kultowy serial "Robin Of Sherwood", bo ostatnio emitowano go w TV bodaj dziesięć lat temu. Ja jestem z "pokolenia RoS" właśnie. Robin-Praed to bohater mojego dzieciństwa i kiedy skończył się drugi sezon serialu (czyli ostatni z jego udziałem) płakałam chyba z tydzień. Oglądając serial po raz drugi płakałam nadal, choć byłam już parę ładnych lat starsza. Po kolejnych kilku latach płakałam bardziej jeszcze niż za pierwszym i drugim razem, choć byłam już całkiem "wiekowa" Wink

A teraz to już w ogóle wstyd się przyznać ile mam wiosen w kontekście faktu, że drugą serię skończyłam oglądać dwa tygodnie temu i nawet w tej chwili, gdy o niej myślę, oczy zachodzą mi mgłą. I to jest dopiero rekord płakania z powodu filmu!

Maya

Widze, że to nie tylko ja płacze z powodu ulubionego serialu. Masz racje "pokolenie POTC" nie zna Twojego serialu, przynajmniej ja nie wiem o co chodzi. Natomiast ja zakochałam się w serialu "Gwiazda od zaraz". Prawie na pamięć znam tekst ze wszystkich odcinków i gdy oglądam na youtube.com wszystko rozumiem mimo, że oglądam po angielsku, a mój angielski jest kiepski. Serial opowiada o nastolatce, która wygrała coś a'la nasz polski "Idol". Dziewczyna wchodzi w świat muzyki, rywalizacji i oczywiście pierwszych zawiedzionych miłości. Główną role gra świetna piosenkarka, w Polsce mało znana Alexz Johnson, która sama napisała piosenki do serialu czyli w sumie 26 piosenek. Drugą główną postacią jest wspaniały Tim Rozon, który jest niesamowitym aktorem, a jego postać ma w sobie tylko uczucia! Uwielbiam oglądać ten serial. Niestety już 2 seria się skończyła, a na 3 muszę czekać do września 2007! Na dvd tego nie ma, a ściągnać nie umiem, a nawet gdyby mi sie udało wolała bym jednak oglądać mimo wszystko z napisami polskimi.
Pierwszy raz zapłakałam kiedy główna bohaterka płakała. To chyba był odcinek 8. Za 5 min. miałam wyjść z domu na zajęcia, a ryczałam jak bóbr! Nie mogłam się powstrzymać. A kiedy skończyła się 2 seria tekże płakałam! Ogólnie ten serial wywiera na mnie takie emocje, że czasami to normalnie nim żyje! Nienawidze kiedy kończy się, a ja musze wrócić do normalnego, szarego świata!

Anajulia

[mały off-top]

Aayla Secura

Ja ostatnio byłam blisko płaczu na "Shooting Dogs", wspaniały film, polecam. Nie widziałam "Hotelu Rwanda", ale czytałam komentarze ludzi, którzy widzieli oba filmy i wielu twierdzi, że "Shooting Dogs" jest lepszy.
Ten film przede wszystkim pokazuje, jakie ONZ potrafi być bezużyteczne. Tylu ludzi zginęło, choć można ich było uratować. Chyba ten bezsens tak porusza. Chociaż na tym filmie bardziej czuje się złość niż smutek.
Jeszcze raz polecam.

Savvy

(Czemu tu jeszcze nie ma mojego postu???)
Jeśli chodzi o bezużyteczość ONZ warto obejrzeć "Ziemię niczyją" o żołnierzach przeciwnych armii uwięzionych w jednym okopie. Rzecz się dzieje podczas konfliktu serbsko-bośniackiego i to jest film, na którym śmiałam się przez łzy.
Poza tym rekordzistą jest "Edward Nożycoręki", bo płaczę oglądając sam zwiastun Very Happy

Na wiele razy już tu wspominanym "Królu lwie" płakałam ze wzruszenia, a teraz płaczę z sentymentu - to był pierwszy film, na jakim byłam w kinie Very Happy

Na "Pianiście" wyłam jak szalona, a wtórowała mi koleżanka przez co irytowałyśmy resztę publiczności Twisted Evil

Ech... mogłabym jeszcze długo wymieniać, bo ja płaczę zawsze i często wcale nie wtedy kiedy "trzeba" Smile

Beh.

Na filmach zwykle nie płaczę, nawet na tych rzekomych "wyciaskaczach łez". Jednak jeśli jestem w odpowiednim nastroju, łzy leją mi się z oczu przy byle kiczowatej produkcji. Tak już mam.
Pierwszym filmem (no ok, to nie jest film) na którym płakałam i który poruszył mnie dogłębnie był "Król Lew". W chwili, gdy umiera Mufasa. Potem był "Titanic" i szalenie wzruszający widok tonącego statku. Jednak film ten zbrzydł mi zupełnie, gdy jakieś dwa lata temu wraz z koleżanką opętaną czarem Leonarda musiałam oglądać "Titanica" trzykrotnie. Rok temu wyłam po obejrzeniu "Amadeusza" - to było taaakie smutne... No a niedługo potem objawił mi się niejaki Jack Sparrow i "Klątwa Czarnej Perły": "Pijcie, kompani, do dna!", zatrzaśnięcie kompasu i Koniec. Ta scena była tak niesamowita, że aż się popłakałam xD

A skoro tak polecacie tego "Edwarda..." to chyba będę musiała znów pomęczyć transfer Wink

Mrs.Sparrow

Beh.

Maya

Scarlett

No to ja się musze przyznac, że wylałam hektolitry łez na Sweeney'u, film tak wzruszający, że nie mogłam się pochamować. Ktoś kto oglądał go na "zimno" mógł stwierdzić, że skończyło się bardzo dobrze, a ja twierdze, że dobijająco i to nie zw względu na Deppa!

..::Jenny::..

No więc ja płakałam przy wielu filmach. Piraci z Karaibów Skrzynia Umarlaka (Pod koniec już topiłam się w łzach), Harry Potter i Zakon Feniksa (Jak Voldemort wszedł z Harr'ego na koniec), owszem Król Lew też...ale to dawno. Był tak film....zaraz...Szkoła Uczuć chyba, też płakałam już nie wiem w którym momencie. Ja często płaczę na filmach, jak to moja mama mówi jestem bardzo wrażliwa, aż za bardzo, a sama płacze na filmach Cool

O wiem! Jeszcze Na Harrym 4 cz. jak Cedric umiera...Jak sobie przypomnę jeszcze coś to dam znać Very Happy

Mrs.Sparrow

Ostatnio płakałam na "Panu i władcy na krańcu świata" - po prostu nie mogłam obejrzeć tego filmu dokładnie, bo oczy same momentami zachodziły mgiełką... Wink

No i, oczywiście, łzy poleciały, i to aż dwa razy, na filmie pt. "Dom nad jeziorem". Jejuś... już nie pamiętam, kiedy jakikolwiek inny film o takiej tematyce, aż tak mnie wzruszył. Zaskakująca fabuła, smutna opowieść o miłości, dość szybkie tempo, dwoje samotnych ludzi i wyciskacz łez gotowy Wink

A tak na marginesie - gorąco polecam oba filmy! Very Happy

Kaileena_Farah

Ożesz! Miałam dokładnie to samo. Zalewałam się strasznie łzami na "Panu i władcy..."! Wspaniały film ze wspaniałą muzyką! I to aktorstwo... przepiękny film, po prostu.
"Domu nad jeziorem" nie widziałam.

Anajulia

Ło matko z córką! Jaka ja płaczliwa na filmach jestem! Zwłaszcza w kinie. Sam nastrój budzi we mnie takie emocje, że aż mną trzęsie. Bo ja płaczę z emocji, tak. I z powodu piękna. Może być przygnębiająco, może być radośnie - nevermind. Wystarczy że poruszająco i już beczę. A już szczytem moich możliwości są dreszcze i łzy w oczach gdy gasną światła i pojawia się reklama Multikina Laughing

. Sama ciemność i nagłośnienie w multipleksach są przejmujące Laughing

No ale to tylko faza wstępna emocji. Dalej jest coraz bardziej łzawo, no chyba, że to komedia romantyczna, albo po prostu słaby film. A tak to beczę niemal na każdym. Może dlatego tak kocham kino? Dla tych emocji, o które tak trudno w normalnym życiu?

Oczywiście są też filmy do płakania szczególnego. Płakania jeszcze długo po seansie i to wcale nie dlatego, że ktoś umarł na przykład. Po prostu puenta filmu bywa często tak piękna, czy tak gorzka, tak niepojęcie wstrząsająca, że nie mogę dojść do siebie, powrócić do rzeczywistości. Ostatnimi czasy miałam tak po "Bez lęku", po "Źródle". Oczywiście po obu sequelach POTC, zwłaszcza po DMC, i to wcale nie ze względu na śmierć Jacka. Dziś, proszę państwa, zabił mnie "Sweeney Todd". I znów, nie to, co stało się z bohaterami - takiego końca należało się spodziewać, zwłaszcza, że Sweeney mówi o nim wieszczo w "Epiphany". Zabiła mnie gorycz puenty... W ogóle cały film, choć chwilami wręcz zabawny, był strasznie ale to strasznie gorzki...

Isabella

Dość zakurzony temat... Ale jeszcze się tu nie wypowiadałam, a skoro już tu trafiłam Laughing

Za często na filmach nie płaczę. Często czuję wielki żal lub, smutek, coś chwyta za serce, ale rzadko doprowadza mnie do łez. Wyjątkami, które przychodzą mi teraz do głowy są:
1. Titanic - i tu nie chodzi o Leonarda, tylko - jak już ktoś wspominał - o tych wszystkich ludzi, którzy godzą się ze śmiercią. Ta kobieta, która usypia dzieci, mężczyzna, który przestawia źle chodzący zegarek (jakby to miało jeszcze jakieś znaczenie), no i kapitan. Eh... *wzrusza się*

2. Hair - za każdym razem śmierć Bergera sprawia, że płaczę jak dziecko. I jeszcze to "Let the sunshine"...

3. PotC 2 - śmierć Jacka - za każdym razem. Co z tego, że potem wraca z powrotem? Nie mogę patrzeć jak podle Lizzy się wobec niego zachowała. On zawsze ratował jej skórę, i wrócił na Perłę, pomimo, że wcześniej stchórzył. W każdym razie, serce mi pęka jak bosski i niewinny Jack idzie na dno wraz ze swoim okrętem...

4. PotC 3 - Nie za każdym razem, ale czasem pochlipuję sobie, jak Elizabeth dostrzega swojego zmarłego ojca. Czasem podczas śmierci Jamesa. Ale końcówka - kolejno śmierć Willa (a zarazem szlochy Elki i co najważniejsze - to oddanie Jacka), śmierć Jonesa, a następnie śmierć Becketta (ta scena jest taka... *chlip* pomimo, że Cutlera nie lubiłam *chlip*, ale nawet ta niewidzialna, osobista anty-drzazgowa osłonka... *chlip*). I jak już człowiek myśli, że się wyciszył, to zaczyna płakać z powodu jakże romantycznego rozstania dwojga niezbyt lubianych bohaterów (Co mi odwala...?). I beczę, i beczę, a potem widzę ślicznego Jacka, który nie dość, że stracił swój okręt to jeszcze dostaje w twarz od jakiś niewdzięcznych panienek... Na domiar złego Jackie wskakuje do osobistej szalupy i (o boshe!) pociąga łyk ze swojej butelki rumu, zaczyna (tak romantycznie) nucić (ten jego uśmiech na "Drink up me hearties..."), a wtedy już się wie, że to koniec i słychać "He's a pirate"... *chlip* - I ryczę jak bóbr.

Oto co PotC robi z człowiekiem... Laughing

Aletheia

I jeszcze człowiek do tego wraca, co nie? Laughing

Specjalnie.

Karottka

Cóż, ostatnio tak się rozwrażliwiłam, że płaczę na wszelkich inteligentnych dramatach Wink

Marta

Najbliżej łez byłam chyba wtedy, gdy oglądałam film o Janie Pawle II, ten z Voightem, w momencie, gdy papież był już po tracheotomii, pojawił się w oknie i chciał przemówić do zebranych tam ludzi, i nie mógł wypowiedzieć słowa. To było bardzo smutne, pół sali wyszło po filmie, płacząc. Chyba dlatego mnie to ruszyło, bo wiedziałam, że to wydarzenie było autentyczne. Zwykle wygrywa jednak stwierdzenie, że... to tylko film Smile

Karottka

Wiesz, zwykle to tylko film, ale ja w takich chwilach widzę prawdziwą sytuację i... Łzy lecą

Ja chyba ostatnio prawie zawsze płaczę. Jest tylko warunek - to musi być o miłości, przyjaźni albo o rodzinie. We współczesnym świecie tego jest pełno Razz

Wulf

"Król Lew" (śmierć Mufasy)
Bliski popłakania się byłem również na "Zielonej Mili" (egzekucja Johna Cofeya) i "Bravehearcie" (tortury i okrzyk "Freedom!", a potem ostatnia scena). To były naprawdę poruszające momenty.