Jaki film widziałeś ostatnio?

Aletheia · Wysłany: Wto 19:21, 30 Mar 2010 Temat postu:

Właśnie po cichu liczyłam, że może byłaś albo się wybierasz. Rzecz oczywista, że na Twojej opinii zależy mi szczególnie. Wink

Elizabeth

O. O "Agorze" mowa Smile

. To ja tak tylko słówko rzeknę, że bardzo mi się podobało. To jest właśnie ten mój typ filmów. Historyczny, (na dodatek bardzo ciekawy okres w historii) z przepychem odtworzone miasto - Aleksandria (istne cudeńko!), dobra fabuła. Trudny, kontrowersyjny temat. Tylko tak też z tymi kontrowersjami wokół filmu ładna bajka. Bo film wcale nie anty-chrześcjiański, już bardziej anty-religijny, a tak naprawdę to powiedziałabym, że przeciwko fanatyzmowi, przeciwko fundamentalizmowi. Oczywiście ciężki do strawienia dla mocno wierzącego chrześcijanina, ale po co aż tyle szumu wokół filmu, który po prostu porusza historyczną prawdę. Taki marketing widocznie, bo etykietka - anty-religijny - przywołuje do kin masę ludzi. Tylko, że trochę to naciągane i głupie. No musiałam to rzec, bo męczyło w duszy... Wink

Ale wracając jeszcze do samej fabuły - niejednoznaczność, różnorodnośc charakterów, dyskusja z widzem - oto duży plus. Na dodatek dobre tło muzyczne. I bardzo przyzwoici aktorzy.
No co tu dużo mówić, po prostu lubię. Mój klimat. Mój film Smile

.

Aletheia

Marta

Och, zapomniałam, że dawno temu (czyli to chyba nie na temat Very Happy

) widziałam "Anioły i demony" Very Happy

Jeśli już nawet w CERNie o nim mówili, to musiałam obejrzeć Very Happy

Ale film strasznie przewidywalny i w sumie bardziej podobał mi się "Kod da Vinci", chociaż tematyka antymaterii jest mi bliższa niż życie Chrystusa. No dobra, ostatnie dziesięć minut mnie zaskoczyło, ale wcześniejsze sto paręnaście jechało tak jak się spodziewałam. No i CERNu tylko pięć minut, i jeszcze lektor przerabiał "CERN" na "Genewę". Otóż CERN nie znajduje się w Genewie, tylko na przedmieściach! Ale wnętrze w sumie fajne zrobili, realistyczne.

Skusiłam się jeszcze na "Zmierzch" - a co, jak już przeczytałam, to jeszcze obejrzę - i przyznaję, że już książka była lepsza. Piękne te wampiry, doprawdy Rolling Eyes

Aletheia

Marta

Aletheia

Wyspa tajemnic

No dobrze, chwilowo Scorsese ujdzie z życiem, przynajmniej jeśli o mnie chodzi. DiCaprio mi tam NIE pasuje, ale przynajmniej nie dlatego, że skopał zadanie. Przeciwnie, do jego gry nie mam zarzutów. Mam tylko zarzuty co do niego jako niego, nie leży mi po prostu w tej roli i cześć. Ale to już wyłącznie moje prywatne spojrzenie, bynajmniej nie należy tego liczyć do wad filmu. I tak ma ich wystarczająco wiele, żebym się odczepiła od nieszczęsnego Leo...

Ale może lepiej zacznę od zalet.
Co do kwestii, o którą najbardziej drżę przy ekranizacjach, odetchnęłam. Fabuła, treść, sens opowieści ocalały, potraktowane z należytym szacunkiem. Na szczęście to nie było żadne "świetna książka, musimy to nakręcić, tylko zrobimy całkiem inaczej". "Wyspa tajemnic" nie jest żadnym "na motywach" (jak choćby, uczciwie mówiąc, w przypadku Burtonowskiej "Alicji"), tylko rzetelną ekranizacją. A drżałam do końca, bo w przypadku tej historii, właśnie tam leży istota całości. I właśnie w samym zakończeniu... hmm, dylemat mam. Zakończenie filmu jest o wiele klarowniejsze niż książki, do tego stopnia, że zależnie od interpretacji, można w krańcowym przypadku uznać nawet, że film ma dodatkową (w stosunku do książki) małą "pętelkę" na samym końcu, po rozwiązaniu głównym. I jeśli tak interpretować, to film byłby... lepszy od książki, bo ta ostateczna końcówka jest naprawdę mocna. Ale prywatnie uważam, że nie jest to nic, czego by nie można wy-interpretować (rety... Laughing

) także z książki, tyle, że tam jest to bardzo głęboko ukryte, ledwo zasugerowane. Scorsese daje wszystko bardziej na tacy. Uch, ja wiem, że to wyżej, to straszny bełkot, ale naprawdę trudno jest wyjaśnić co jest istotą jakości "Shutter Island", nie spoilerując straszliwie. Very Happy

A i tak, gdy wychodziłam z sali, mijały mnie takie dwie, pytając się nawzajem, o co tam chodziło w tym filmie?! (Może łatwiej by zakumały, gdyby kwadrans wcześniej nie były zajęte lampieniem mi w oczy komórką...)
Generalnie, wierność oryginałowi jest główną zaletą "Wyspy tajemnic", nawet wyspa jest taka, jaką się "widzi" czytając.

No to teraz wady.

1. Klimat w tym filmie LEŻY. I nie żyje. OK, jest napięcie. (Co prawda dopiero pod koniec, ale jest. Trzy razy podskoczyłam i to wiedząc, czego się spodziewać.) Ale gdyby "Wyspa tajemnic" miała wygląd "Siedem" albo chociaż "Zodiaka", to byłoby prawie arcydzieło. A tu trawka zielona, uszy czerwone, kiecka żółta... arghh... Zdjąć pół nasycenia, dorzucić jakiś filtr, a bodaj pończochę naciągnąć... A tak - poszłam do kina na mroczny thriller, a dostałam jakieś telewizyjne "Historie prawdziwe". I który to dureń wymyślił te walące po oczach płomienie w jaskini? Bo że przeoczył, to nie uwierzę. Może profanka jestem i ciemna masa, co Zamysłu Artystycznego nie docenia, ale dla mnie to wyglądało jak szkolny błąd bardzo zielonego kiedyś-być-może-filmowca.

2. To chyba też do klimatu, ale NIECH KTOŚ WYŁĄCZY TĄ MUZYKĘ, BO BĘDĘ GRYZŁA...! Przynajmniej przez pierwszy kwadrans. To była muzyka z gatunku budujących napięcie, ale akurat skutecznie je utrupiła. Cisza już by się sprawdziła lepiej.

3. Jeśli ktoś ogląda, a jeszcze nie zna "Shutter Island", to mniej więcej w połowie, albo trochę później, będzie siedział z wypisanym w oczach "WTF...?". Scorsese ździebko przesadził z psychodelką. A film nie jest na tyle dobry, żeby wywoływał uczucie "za Chiny nie wiem o co tu idzie, ale podoba mi się!", więc niejeden serdecznie oleje dalsze oglądanie i pójdzie robić coś ciekawszego. A książka w żadnym punkcie się tak nie "rwała", nie tracąc przy tym niczego na enigmatyczności, więc błąd zdecydowanie leży po stronie filmu.

Ogólnie jednak film nie jest całkiem zły. Broni się samą treścią. Ale miał szansę być naprawdę świetny.
A polecam z czystym sumieniem, bo uprzedzam, będzie za człowiekiem chodzić. Ale najlepiej po prostu przeczytać "Wyspę skazańców". Nie trzeba będzie znosić wad filmu.

Mrs.Sparrow

Wiem, że monotematyczność zabija, ale o ile sobie przypominam, nie wypowiadałam się jeszcze o tym w tym temacie. Tak więc: DUŃSKIE KINO! Very Happy

Mówię mu stanowcze: tak! Przyznaję, nieco trudno się początkowo do niego przyzwyczaić, ale kiedy tylko złapie się klimat... Rolling Eyes

Ostatnio - jako, że mam w zwyczaju polować na filmy z aktorkami/aktorami, którzy mnie zainteresowali obejrzałam sobie film "Bracia" - nie mam na myśli filmu, który właśnie wchodzi do kin - a inspirację do stworzenia go, a mianowicie duński dramat z 2004 roku. Naprawdę uważam, że jest bardzo dobry, więc nie do końca widzę sens robienia jego holyłódzkiej przeróbki, niemniej jednak - w jednej z głównych ról genialny Nikolaj Lie Kaas (tak, tak - dał nam się poznać w "Aniołach i Demonach" Very Happy

). Po prostu uwielbiam jego naturalny sposób gry. Drugi z tytułowych braci - Ulrich Thomsen - to facet, którego właśnie w takich rolach lubimy oglądać Smile

Jeśli ktoś się zapoznał nieco z fabułą filmu to od razu zapewniam, że nie jest on tak banalny jak na pierwszy rzut oka może wyglądać. Niemniej jednak - nie widząc jeszcze nowej wersji - polecam zapoznać się z wersją starą Wink

Jeśli natomiast chodzi o drugi z filmów (który nomen-omen właśnie skończyłam oglądać) to "Księga Diny". W gruncie rzeczy - skusiła mnie do oglądnięcia go rola Madsa Mikkelsena, ale o tym za chwilę Wink

Z jednej strony mogę powiedzieć, że film mnie pozytywnie zaskoczył, z drugiej jednak trochę zawiódł. Początek filmu jest po prostu genialny. Tytułowa Dina (Amanda Jean Kvakland), jeszcze jako mała dziewczynka, jest zdumiewająco-zachwycająca. Chyba nigdy w życiu nie widziałam tak grającego dziecka. Naprawdę - z tego filmu warto obejrzeć choćby jedynie 20 pierwszych minut tylko dla tej młodej aktoreczki Smile

oj, wróżymy jej wielką przyszłość Wink

Natomiast jeśli chodzi o resztę filmu - były momenty lepsze, i były też gorsze (kilka nie potrzebnie wprowadzonych scenek, które właściwie nie były potrzebne i w kulminacyjnych momentach wydawały się nieco prześmiewcze co stanowczo nie pasowało do wydźwięku filmu.) Ale, ale... miało być o Mikkelsenie, to będzie Wink

Podobało mi się, że jego rola była w końcu nieco bardziej ruchliwa Laughing

Zazwyczaj (choć nie zawsze, a wyjątki są tu miłą odmianą) pojawia się jako typ zimnego drania (ach, ta skandynawska uroda! Rolling Eyes

) jak choćby Le Chiffre z "Casino Royale", a tu proszę, niby taka rola dla niego typowa, a jednak lekko się wyłamująca. No, koniec końców, czegokolwiek by nie zagrał, to i tak się go przyjemnie ogląda Laughing

PS. A teraz idę pikietować pod Pałac Kultury... Chcemy "Die Tür" w Polsce!
[link widoczny dla zalogowanych]

Anajulia

A nie chcemy nowego FilmWebu Confused

Może to starość, już nie idę z duchem postępu, ale jeśli zmiany mają oznaczać głównie sieczkę w szacie graficznej i utrudnienia w nawigacji (to jakby nagle wprowadzić w Polsce ruch lewostronny, ot tak, dla liftingu Very Happy

), to ja mogę iść pikietować, gdziekolwiek bądź.

Mrs.Sparrow! Mikkelsen mało ruchliwym zimnym draniem? A widziałaś "Jabłka Adama"? Tam to dopiero ma ADHD Very Happy

. No i gra natchnionego duchownego... Uwielbiam gościa Smile

. Pewnie przez Savvy, bo my tak się jakoś infekowałyśmy zawsze nawzajem, to podejrzewam, że więcej w tym jej niż mojej słabości, ale nie mogę mu odmówić wielkiego talentu i magnetycznej urody.

Duńskie kino. Kino skandynawskie w ogóle. Specyficzne, z jedynym w swoim rodzaju klimatem, lekkością bytu, niezwykłym poczuciem humoru. Bardzo lubię! Do "Księgi Diny" przymierzam się z polecenia od dłuższego czasu - no to mnie mobilizuje chęć wyrobienia sobie własnej opinii i podyskutowania Smile

.

A tymczasem muszę przyznać ze wstydem i rozpaczą, że od wielu dni nie widziałam niczego! Wprawdzie w ostatnich miesiącach i tak wielokrotnie przekroczyłam statystycznego Polaka zarówno jak chodzi o liczbę z rozmysłem obejrzanych filmów, jak i wypadów do kina (jak i ilości kota Very Happy

skoro statystyczny Polak ma 1/4, to ja przekraczam normę o ładnych kilkaset procent Very Happy

). No to może się wreszcie zbiorę na dniach, by ten gwałt na statystyce tutaj opisać...

Mrs.Sparrow

Aletheia

Marta

Aletheia

Marta

Savvy

Nie sposób, żebym spisała wszystkie filmy, które widziałam od ostatniej wizyty na Perle, mimo że, podobnie jak u Anajulii, popsuła mi się średnia Wink

Spróbuję nadrobić chociaż trochę zaległości...

Nowy Robin nie przekonał mnie ani trochę (mimo mojego uwielbienia dla Cate Blanchett). Prawdopodobnie dlatego, że dla mnie to zawsze będzie już baśń o magii i zaszytej gdzieś w Sherwood grupce nietuzinkowych osób. W skrócie: moim ideałem opowieści o Robin Hoodzie jest "Robin z Sherwood", b. intymna opowieść w porównaniu z epicką wersją Scotta.

Poza tym niedawno byłam w kinie na Człowieku, który gapił się na kozy. Plakat dość mocno sugerował skojarzenia z "Tajne przez poufne" i mimo łączących te filmy absurdalnych faktów o amerykańskim społeczeństwie, różnią się klimatem. O tyle o ile Coenowie zarzucają widza groteską, o tyle "Człowiek..." zaraża uśmiechem i chęcią zmieniania świata miłością. Cudownie hippie Smile

Ale, ale... Dziś w nocy widziałam The Boat That Rocked... Coś pięknego. Pozycja obowiązkowa, dla tych którzy nie doceniają potęgi muzyki i poezja dla tych którzy nią żyją. Oprócz tego ubaw po pachy i tona najlepszych kawałków lat 60tych. Let's dance!

Aletheia

Marta

Po średniawym "Shreku trzecim" przyszedł czas na kolejną, ponoć już ostatnią, animację o zielonym ogrze. Lubię zabawne filmy, a "Shrek forever" okazał się naprawdę dobry Very Happy

Pomysł można by uznać za plagiat pierwszej części "Powrotu do przyszłości": bez Bardzo Ważnego Pocałunku główny bohater zniknie, a raczej - nigdy się nie urodzi. Zabrakło niestety Księcia z Bajki; raz, że go lubię, dwa, że spowodowało to poważny błąd logiczny. Czekałam też na Lorda Farquada, który niestety się nie pojawił. Moim zdaniem - pomysł, pomimo braku oryginalności, bardzo fajny, przerósł trochę twórców, bo dało się lepiej. Ale i tak było bardzo śmiesznie, wymiatał zwłaszcza Osioł, na którego jak widać zawsze można liczyć Smile

Aletheia

Marnie spałam, bo coś mi się ciągle uparcie śniło, rano się zwlec nie mogłam, pogoda jakaś ziewliwa, dzień męczący i średnio udany, to jeszcze wieczorem musiało mnie zanieść do kina. Anajulia, jeśli to mnie kiedy strzeli w system, to w ramach od-strzelania pójdę na jakiś dzieciaty film. Co do rozkosznego tak-jakby-adehadziaczka siedzącego (i zaznaczam, że używając słowa "siedzącego", wzywam tego słowa nadaremno) w moim rzędzie (który to rząd z tego powodu okazał się nie siedzieć w podłodze tak mocno, jak mi się do tej pory naiwnie zdawało - dzieci są lepsze niż brygada wyburzeniowa, słowo), to pilnującemu (...?) go ojcu serdecznie życzę, żeby mu dzisiejszej nocy komary dotrzymały czułego towarzystwa i żeby się poczuł jak ja w tym kinie. Potem jeszcze trzy czy cztery trailery czegoś na co mnie nie zawloką, a jak spróbują to będę kopała i gryzła. Potem wreszcie się zaczyna Shrek Forever (ilu was tam jeszcze za drzwiami, no! się przyłazi na czas, a jak się nie przylazło i widać, że zamknięte, to po drugiej stronie ulicy jest park z kawiarnią, a następny seans za dwie godziny, jasne?), potem zaczynają otwierać torby z popcornem ci co nie otwarli do tej pory, potem jeszcze paru takich co też nie przyswajają opcji kawiarni po kwadransie od zamknięcia drzwi, w międzyczasie ten rozkoszny o dwa fotele obok zaczyna piszczeć (i z przerażająco urozmaiconym repertuarem będzie się tak produkował do końca), gdzieś spomiędzy tego jakoś udaje się przebić filmowi. A zresztą na ekranie się dzieje nie lepiej i generalnie okazuje się spełniać oczekiwania. Czyli jest gorzej niż w trójce, której zresztą do tego stopnia nie pamiętam, że zdarzyła mi się chwila zastanowienia, czy ja w ogóle ją widziałam...

Jeśli wobec powyższego jednak film zaczął mi się podobać i uznałam, że jest lepszy niż trójka, to faktycznie nie mógł być całkiem zły. Very Happy

Jedynka to to nie jest, oczywiście. Bo też bliżej temu do dwójki i tego co tam było najlepsze, czyli psychologicznego realizmu. (Łoj...! Nie, spoko wodza, nadal mówimy o "Shreku". Laughing

) Co do Osła, to absolutnie zabiło mnie i zakochało jego zmechrane futerko, lepsze niż kiedykolwiek.

Wbrew moim spodziewaniom, Kot w wersji poduszkowej, i to nie tylko w sensie, ehm, środowiska Laughing

też był fajny. A najbardziej mysz nad mlekiem. Laughing

Ale jednak wolę go bezpoduszkowego. Zdecydowanie za to wolę taką Fionę. Very Happy

A dalej będzie dla tych, co widzieli film.

W związku właśnie z tym psychologicznym itede, to owszem, pomysł trafny, ale faktycznie niedopracowany. Po pierwsze, o ile sama sytuacja Shreka odkrywającego, że z rodziną-i-przyjaciółmi najlepiej na zdjęciu JEST realistyczna, to potem ten realizm poszedł się czochrać. Dlaczego tylko Shrek ma dość, a Fiona najwyraźniej nie? Wolę tą alternatywną, bo ta ma przynajmniej jakieś prawdziwe emocje, inaczej niż ta z "prawdziwej" rzeczywistości, sztuczna madonna z reklam proszku do prania. :\ Dlaczego tak celnie zaczynając, tak beznadziejnie zakończono film? Celna pytanie na otwarcie i kompletnie tandetna, plastikowa odpowiedź, nie rozwiązująca w istocie tego otwierającego problemu. Dlaczego ta odpowiedź brzmi "no bo Shrek w taaakim szczęściu pływa, tylko jest takim skurrr... czyflakiem, że go nie potrafi docenić, a jak straci to doceni i już zawsze będzie fajnie". Tjaa... Tyle, że ta część serii, w odróżnieniu od poprzednich, istniała tylko dla samego jednego Shreka. Reszta niczego nie przeżyła, nic nie wie, niczego nie pamięta. I to ma być OK? Morał "doceń co masz" jest bardzo grzeczny i pedagogiczny, tylko czemu zostaję z wkurzonym wrażeniem, że mnie, jako widza, wykantowano i sprzedano wydmuszkę? Shrekowi zresztą też, w tym rzecz.

Pomyślcie jednak, to musi być naprawdę wyjatkowa seria - skoro mogę zadawać takie pytania i mieć takie oczekiwania. : D

Elizabeth

To ja też może podzielę się wrażeniami z "Robina", które właściwie wcale nie odbiegają od waszych. W sumie sama nie wiem czego się spodziewałam. Nęcił mnie duet Scott+Crowe, ponieważ "Gladiator" jest moim arcydziełem, do którego często wracam z nieniknącym zachwytem. Toteż w jakimś sensie spodziewałam się czegoś podobnego, jednocześnie podświadomie czując, że zachwytu nie uświadczę. I cóż, film przeleciał, fajnie się oglądało - rzeczywiście zjawiskowe bitwy, milutki Crowe i rewelacyjna Kate, ale chyba nic poza tym. Żadnego zachwytu, poruszenia, zatrzymania się przy konkretnej scenie. Film na raz, chwilowa rozrywka bez polotu. Szkoda oczywiście, bo tematyka i klimat wczesnego średniowiecza nie do pogardzenia.
Co zabawne, będąc w kinie z koleżanką - po świeżo zdanym materiale z historii z tego właśnie okresu - świetnie się bawiłyśmy rozgryzając prawdę historyczną, miejsce stoczonych bitew i ogólnie stosunki polityczno-społeczne Laughing

.

Aletheia

Elizabeth

Aletheia

SPOILERY do "Robin Hooda" Ciachnęłabym temat, ale trudno byłoby ciąć posty Marty i Savvy, większość początku trzeba byłoby załatwić cytatmi. Neutral

No nic, ewentualnie jeśli się bardziej rozwinie.

Co do historycznej zgrabności, to mnie się spodobało przedstawienie bitew - z czymś, co można rzeczywiście nazwać techniką wojskową (pomysłową do tego), z wojaczką jako zawodem, a nie jak to najczęściej w historycznych i fantasy opowieściach wygląda - jak, panie tego, trza i mus, to pomieniamy widły i kłonice na miecze i kusze, i ruszym w pole. Nas mnogo, to wydolim i na zbrojnych. A tym mieczem to przecie byle smark obracać potrafi. Jasne. Rolling Eyes

I dlatego tym bardziej mi tam zgrzytał wiejski kamieniarz zabawiający się ryciem napisów. Których mu w dodatku najwyraźniej nikt wcześniej nie zaznaczył. Tak sam z siebie gramotny. Zdziwiony

Nie no, nie mówię, że wykluczone, ale chyba wymaga wyjaśnienia?

A Lwie Serce mi się spodobał, bo... jednocześnie nietypowy i zarazem jakoś celny. Very Happy

Możliwy. Prawdopodobny. Nietypowy, bo zwykle robią go prawie na kształt Artura - król idealny. Mądry pan i władca, sama dostojność wracająca na prawowite włości. A tutaj... ot, typek traktujący wojnę jak inni polowanie. Na niczym innym mu w sumie nie zależy i nic innego nie potrafi. Taki Napoleon - grunt to podbić, a potem... jakie potem, kto nie idzie ten się cofa, prać wroga i już. Owszem, niegłupi, ale to bardziej przebiegłość niż mądrość. Powaliły mnie jego żelazkowo fryzowane loki. Na polu bitwy. Very Happy

Ech, nie udał się jakoś Alienor (ja ją lubię w formie Alienor

) żaden syn. Szkoda, bo akurat ona tam była najlepsza - jako władczyni.

No właśnie, jak to tam było z tą Kartą? Think

Bo ja to odebrałam właśnie jako zafałszowanie historii. Czyżby, zanim wreszcie podpisał, były jakieś wcześniejsze nieudane "podejścia" i film można pod to podciagnąć?

Marta

"Animowana historia Polski" Tomasza Bagińskiego Smile

http://www.youtube.com/watch?v=2DrXgj1NwN8&feature=player_embedded

Krótka migawka dziejów Polski, a pod koniec spojrzenie w przyszłość Smile

Co prawda ktoś, kto nie zna historii naszego kraju raczej nie wyniesie z filmu żadnych informacji, ale to raczej nie miało być źródło historyczne. W końcu żeby pokazać tysiąc lat w osiem minut trzeba pędzić naprawdę szybko. Myślę, że jeśli chodzi o treść, świetnie wyszło, brakowało mi tylko wyraźniejszego powiedzenia o odzyskaniu niepodległości - rozbiory są OK, a 1918 jakoś tak mija bez echa (jest tylko mało czytelne dla mnie wbicie czegoś w ziemię) i zaraz jest druga wojna.

Jestem pod wrażeniem wykonania Smile

Znakomita technika - bardzo mi się podoba na przykład powstanie pierwszej osady, wyskakującej z ziemi albo zapadanie się gruntu, efekt rozbiorów. Do tego wspaniała muzyka, zawsze odpowiadająca obrazowi; wychwyciłam poloneza ("Pożegnanie ojczyzny"?) i Chopina. Jedyne, co psuło trochę efekt, to ujęcia przypominające grę komputerową, czyli "kamera idąca z karabinem" - jakoś mi to nie pasowało.

Aletheia

(Piszę przed przeczytaniem Twojego, celowo. Wink

)

No fajne, ale:
1. Dość szybko się to trochę nudnawe robi, na przemian bitwa z rosnącą chałupką, a człowiek się zastanawia co to akurat teraz było... No, chałupki fajnie rosły. Laughing

2. Ta, ehem, obsada... Tylko ja miałam wrażenie, że ktoś za chwilę przyniesie widły do podpisania? I dlaczego tylu garbatych? A już wymiękłam na widok średniowiecznej jazdy skulonej w siodłach jak partyzanci spod znaku Cichca i Chyłka. W płytowych zbrojach.
3. Tak coś węszyłam cały czas, że to na Zamówienie Społeczne. Ahaa, EXPO.

Za to:
1. Fajne było to coś w typie Bitwy o Anglię.

2. I jak się obsada na końcu wyszła ukłonić.

No, idę czytać Twoje.

Aletheia

No dobra, nie liczy się za obejrzane, ale kwadrans temu na Dwójce Matt Damon próbował reanimować topielicę. Nie zawracając sobie głowy wyciąganiem jej z wody. Wyglądał na zdziwionego, że nic z tego nie wyszło.
A podobno Bourny miały opinię tych lepszych "na tle"? Chyba się starzeję...