Ulubione seriale

Aletheia

[link widoczny dla zalogowanych]

Aletheia

[link widoczny dla zalogowanych]

Marta

Aletheia

A co, sesja puka? Laughing

No bo wiesz, prędko zanim do nas dotrze, że to bez sensu. A serio, to biorę to z rozpędu, bo jakbym podeszła metodą "mam wolną chwilę... a, może obejrzę", to bym nie dociągnęła ani do połowy pierwszego sezonu. Zresztą u mnie to typowe, że lepiej mi wchodzi, jeśli WSZYSTKO naraz, najlepiej bez przerywania, książka, seria książek, teraz i serial...

Aletheia

[link widoczny dla zalogowanych]

Aletheia

[link widoczny dla zalogowanych], [link widoczny dla zalogowanych] i [link widoczny dla zalogowanych].

Marta

Od pewnego czasu się zbieram, żeby zacząć "Fargo", serial zdążył się skończyć, a ja wciąż się zbieram. To dziesięć odcinków, naprawdę nie wyobrażam sobie nadrabiania dziesięciu sezonów. Czy dziewięciu, na jedno wychodzi Smile

Wykresy Twoje? Very Happy

Ciekawe, że w tym drugim tylko dwa razy serial spada niżej niż punkt początkowy, no naprawdę trudno mi uwierzyć. Nie, żeby ten początek był jakiś superekstra, ale ten pierwszy wykres dość fajnie oddaje sporo seriali. Czasem tylko krzywa jest bardziej stroma albo trzeba dodać dodatkowe lokalne ekstremum. W ogóle to jest genialny pomysł na opis jakości poszczególnych sezonów, bardzo do mnie przemawia i zacznę go sobie stosować Very Happy

Mam ogólną teorię, że seriale przyjmujemy mniej krytycznie, gdy nie musimy czekać na nowe odcinki. Przerwy sprawiają, że po pierwsze o wiele bardziej analizujemy fabułę, co sprzyja wykrywaniu dziur, po drugie mamy czas na stworzenie własnych wyobrażeń odnośnie przyszłości i czasem wolimy je niż to, co później dostajemy, a po trzecie włącza się oczekiwanie na zasadzie "każecie mi czekać, to niech to będzie coś dobrego", którego nie ma, gdy po prostu jesteśmy wdzięczni, że istnieje dalszy ciąg. W efekcie po pierwszym oglądanym na bieżąco sezonie można się zdziwić, że akurat teraz jest ten moment, że jakość zauważalnie spada. Chyba, że nie i serial się obroni.

Aletheia

Marta

Marta

Obrona zmusiła mnie do rozpoczęcia "Fargo", które się na szczęście okazało zbyt bogate w przemoc, by oglądać odcinki ciągiem (choć jednocześnie na tyle interesujące, by oglądać), więc udało mi się pouczyć, a po wszystkim grzecznie serial dokończyć. Do ulubionych bym go nie zaliczyła, ale główny bohater był fascynujący i fascynujące było obserwowanie samej siebie, jak zmieniam do niego stosunek. Fajnie tak poczuć coś bardziej skomplikowanego niż lubię/nie lubię, trzymam kciuki/nie trzymam kciuków.

Uważam tylko, że pisanie o całkowicie zmyślonej historii, że jest prawdziwa, i to na początku każdego odcinka jest trochę... nie halo. Znaczy, dość szybko można się domyślić, że jeśli historia jest oparta na faktach, to została lekko podkoloryzowana (aż dochodzimy do momentu, w którym musimy już uznać, że ten napis to ściema), ale nie rozumiem celu takich działań. Raz, że nikt nie lubi być okłamywany, a dwa, nie wiem, jak inni, ale ja od historii mających źródło w rzeczywistości mam inne oczekiwania niż do tych wymyślonych, więc takie podszywanie się jednych pod drugie może tylko zaszkodzić.

Aletheia

Z drugim akapitem zgadzam się w pełni...

Marta

"Orange is the new black"

Do tej pory tak się składało, że nie byłam w stanie oglądać seriali, gdzie główną postacią była kobieta (no dobra, był jeden wyjątek, gdzie kobieta stanowiła naczelną osobę w głównym trio, ale szczerze mówiąc, wydawała mi się w nim najmniej potrzebna) i długo myślałam, że to ze mną jest coś nie tak; dopóki się nie okazało, że nie lubię kobiecych postaci, bo seriale (i filmy) w większości nie potrafią tworzyć dobrych kobiecych postaci.

"Orange is the new black" nadrabia w tym względzie za dziesięć seriali. Nie znajdziemy tam raczej faceta, którego dałoby się polubić (to dopiero pokazuje, jak bardzo jednak schematyczni są męscy bohaterowie większości produkcji, od pierwszej sceny krzyczący głosem twórców: "no dalej, zachwycaj się mną!"), za to mamy pełno kobiet różnej urody i wieku, borykających się z problemami innymi niż znalezienie, względnie odzyskanie, chłopa. Serial porusza tematy ważne i interesujące, i jeszcze jest zabawny. Niech mi ktoś znajdzie drugi taki, bo dwa sezony, jakie dotąd powstały, obejrzałam błyskawicznie.

"Halt and catch fire"

Nie lubię estetyki lat osiemdziesiątych. Dwudzieste pod tym względem uwielbiam, pięćdziesiąte też, ale jak dodać kolejne trzydzieści, to nagle kończy się filmowa magia, a zaczyna... rzeczywistość. To bardzo głupie, bo niby wiem, że w latach pięćdziesiątych ludzie nosili się tak, jak w filmach dziejących się w latach pięćdziesiątych, ale w przypadku lat osiemdziesiątych (i dziewięćdziesiątych) naprawdę WIEM, że tak było. Ze zdjęć i prawdziwych filmów. I nagle kostiumy to już nie są kostiumy, tylko stare ubrania, czym się tu zachwycać.

Ale już serial o komputerach dziejący się w latach osiemdziesiątych... Twórcy trafili ze stanem technologicznym w granicę moich doświadczeń z komputerami; nie miałam w ręku dużej dyskietki, ale pamiętam komputer bez myszki, z jednostką połączoną z monitorem. Więc oglądanie komputerów w serialu było fascynujące (jak w innym świecie, stykającym się jednak z tym znanym) i momentami bardzo zabawne - podczas prezentacji drukarki w jednym odcinku ktoś stwierdza, że drukuje ona w dwadzieścia minut coś, co człowiek napisałby w pięć. Wobec takich wyników początkowych zaczęłam się zastanawiać, jak to się stało, że nikt nie wycofał pomysłu i drukarki wciąż mamy.

Dodajmy do tego głównych bohaterów (czwórka, płciowo dwa na dwa, a wszyscy nieschematyczni, czasem denerwują, czasem budzą współczucie, ale chce się ich oglądać i sprawdzić, jak zareagują na różne rzeczy) i jakimś cudem estetyka lat 80. w ogóle mi nie przeszkadza, a jeszcze doceniam, że są szerokie ujęcia na zewnątrz i skąd oni wzięli tyle samochodów "z epoki" na drodze. I skaczę z radości na wieść, że powstanie drugi sezon.

Aletheia

Marta

Aletheia

Marta

Aletheia

Marta

Aletheia

Krew mnie zaleje... Wycięłam temat SPN w podforum serialowym, ale teraz system mi robi to samo, co kiedyś i nie daje przekleić kolejnych postów, a jeszcze dwie strony zostały tutaj. Evil or Very Mad

--------------------------------

Marta

Aha, bo już się bałam, żeśmy stronę zgubiły Smile

Aletheia

Marta

Aletheia

*ciężkie spojrzenie* *z godnościom osobistom odkłada szpadel*
Obejrzałam niedawno jeden, ten z linkowiska. Liczy się? Very Happy

Ja nawet trailerów prawie nigdy nie oglądam, wliczając rzeczy, na które chcę iść. Nie jestem pewna dlaczego, bardzo możliwe, że niewygodnie mi się odbiera rzeczy, które narzucają tempo tego odbioru. (Nie, film to jakoś tak co innego, znów nie wiem czemu. Może po prostu na film specjalnie się nastawiam.) Z muzyką mam podobnie - jak coś mi wpadnie w ucho to lubię, ale sama prawie nigdy nie szukam aktywnie. Nawet głośniki mam defaultowo wyłączone i włączam dopiero jak do czegoś są potrzebne.
A poza tym wszystko w porządku, dziękuję. Nie, nie trzeba leczyć. Tak sądzę. Laughing

Marta