Sny

Aletheia

Nie, nie mówię przez sen. A przynajmniej nikt mi nie wspominał żebym mówiła. Laughing

Mrs.Sparrow

A propos mówienia przez sen, pamiętam jak jechałam (pierwszy, a może drugi?) raz na obóz. Okrutnie bałam się, że zacznę gadać przez sen, albo lunatykować. Ośmielę się dodać, że obawy nie były bezpodstawne, bo parę razy wcześniej już mi się to zdarzyło. No i pech chciał, że na tym obozie (językowym z resztą...) trafiła się ta noc, w której miałam ochotę sobie pogadać... Laughing

Następnego dnia, rano, kiedy tylko się obudziłam koleżanki z pokoju z nieukrywaną radością poinformowały mnie, że miały okazję posłuchać sobie o czym mówię przez sen. Dowiedziałam się, że mówiłam coś o swoim bracie i o samochodzie, i że w sumie zrozumiały tylko tyle, bo później to co mówiłam zaczęło brzmieć jak nie odkryty dotąd język obcy... Laughing

A jeśli już jestem w temacie moich sennych wariacji, to przypomina mi się, jak - kiedy byłam o wiele młodsza - obudziłam się w nocy, poszłam do pokoju rodziców i obudziłam mamę (muszę przyznać, że nieźle się wtedy wystraszyła Laughing

) Ostatnie co z tej nocnej wyprawy pamiętam, to to, że zaczęłam mówić jej coś o dziadku i o talerzach... Oczywiście, wtedy - w chwili mówienia - miało to dla mnie jakiś ogromny sens... Laughing

Rano dowiedziałam się od mamy, że dopiero po pewnym czasie zauważyła, że chyba nie jestem do końca przytomna i odprowadziła mnie do pokoju. Ponoć zaraz po tym od razu się położyłam i obudziłam dopiero rano Wink

Scarlett

Eddie

Savvy

Pamiętamy, w końcu jesteśmy pokoleniem HP V (I, II, III, IV, VI i VII też) Laughing

Aletheia

To ja, ja napiszę, bo Savvy potrzebne odgrodzenie Very Happy

Savvy

Dziękuję Aletheio Very Happy

Tak się składa, że mój sen wiąże się z 'fałszywymi przebudzeniami', bo w skrócie można by go opisać tak: śniło mi się, że mi się śniło, że miałam sen Laughing

Elizabeth

Uwaga, nadchodzę! Po długiej nieobecności i braku aktywności na forum, postanawiam się poprawić i nadrobić rażące zaległości w jakże interesujących tematach. Równocześnie może obudzę społeczność....
Zatem...
SNY
Jako, że jestem wielką entuzjastką wszystkich irracjonalnych, metafizycznych i magicznych zjawisk - kocham sny. Bo jak to już zostało ujęte wiele postów wcześniej, to rzecz tak indywidualna, osobista i niewytłumaczalna, że...to jest po prostu to, co tygryski lubią najbardziej

.
Niestety z przykrością muszę stwierdzić, że aktualnie większości swoich snów nie pamiętam. I nie wiem co z tym faktem zrobić ? Bardzo mnie to jakoś uszczupla wewnętrznie, odczuwam braki magiczne w sobie. Macie jakąś radę - jak tu zacząć pamiętać sny ? Bo przecież nie zawsze tak było, wcześniej co noc miałam niesamowite sny i wszystko pamiętałam, a teraz ? Ech, pamiętam co mi się śniło stosunkowo rzadko. Bardzo denerwujące.
Za to muszę się pochwalić, że od niedawna prowadzę sennik! Bardzo jestem dumna z tego, bo wiecie jaka to frajda, usiąść gdzieś w kącie i przeczytać swoje dawne sny ? Urocze klimaciki. Co prawda niewiele tam kartek zapisanych (bo mało pamiętam!) ale i tak rzecz bezcenna, zwłaszcza dlatego, że - niestety - mimo, że rano dokładnie i ze szczegółami pamiętam co mi się śniło, to po jakimś czasie - kosmos. Jestem w stanie zakreślić tylko jakieś migawki, a cała fabuła znika gdzieś głęboko. Dlatego taką formę uwieczniania snów bardzo polecam.
A co konkretnie mi się śni ? Wszystko. Naprawdę w moim przypadku nie ma żadnej reguły. Śnię o swoich fazach filmowo/książkowych (byłam już uczestniczką obrony Minas Tirith, byłam rycerzem Jedi, byłam w Matrixie. Piractwo bodajże też zaliczyłam - ale tutaj szczegółów nie pamiętam). Śnię o swoich fazach życiowych - miałam kilka pięknych snów dotyczących pewnego Pana ( Wink

). Śnię również o prozaicznych błahostkach (o urodzinach, egzaminach mi się zdarzało). Generalnie nie ma żadnej zasady, mogę śnić o wszystkim.
Aktualnie nie mam żadnych koszmarów, ten etap zakończyłam mając jakieś 12 lat. Teraz cisza - na szczęście! Bo szczerze mówiąc nie raduje mnie adrenalina i strach, w jakiejkolwiek formie i postaci. Poczynając od horrorów i idąc aż po sny.
Czy gadam przez sen ? Nikt się nie skarżył, natomiast będąc pół-przytomna, w alarmująco wysokiej gorączce gadałam bardzo ciekawe i obłąkane rzeczy. Między innymi, że porwał mnie Aslan, ale król Kaspian mnie uratuje (byłam w trakcie czytania Narnii). Potem podobno przeszłam na angielski, a potem to już w ogóle na....nibylandzki Laughing

. W każdym razie mocno wystraszyłam cały dom Rolling Eyes

.
Czy lunatykuje ? Już nie, ale podobno różne rzeczy przechodzili moi współlokatorzy na koloniach Very Happy

. Wyrazy współczucia. W ogóle całe lunatykowanie to bajer sprawa. Mój kuzyn (po udanym przewróceniu kwiatka) prawie zrzucił telewizor na swojego tatę. Tak, tak...super sprawa Very Happy

.
Sny świadome. Och! Jakże bym chciała czegoś takiego doświadczyć. To jest dopiero totalna magia. Może w przyszłości zajmę się nauczaniem w tym kierunku, ale póki co jestem ambitnym szkolnym uczniem i muszę się wysypiać (taa...akurat Neutral

). Ale może nie będę miała tak źle, bo o ile się nie mylę, mój tata jest już PO takim kursie. Tak, mój tata to jest dopiero odjechany magik Very Happy

.
Kim jestem ? No w sumie to sama nie wiem. Skowronkiem raczej niespecjalnie, sową już bardziej, ale też nie na pewno. Hm...myślę, że jestem po prostu Kasią, która zmienna jest. Wszystko zależy od nastawienia, dnia i nastroju. To bardzo złożona sprawa.
Czy dosypiam sny ? Owszem, potrafię takiego cudeńka dokonać i w tym przypadku (uwaga!) mam niejaką kontrolę nad tym. Bo jestem już dość świadoma - tzn. potrafię wyłapać co się dzieje wokół i jednocześnie śpię. Tu jest bajka. Tylko kompletnie nie wiem na jaką skalę działam i na czym to dokładnie polega. Strasznie mgliste ogółem.

No...to chyba póki co...tyle ? Very Happy

Eddie

Karottka

Właśnie, co do snów prorozych - ja takie mam Very Happy

Opowiem na przykładzie:
Kiedyś śnił mi się turniej siatkówki w szkole... Dokładnie moment, kiedy mój kolega serfował. Następnego dnia w szkole... Poszliśmy na halę sportową i tę samą scenę zobaczyłam... Normalnie byłam w szoku, ale przywykłam Wink

Ehh, stara, dobra Perła - długie posty, których nie rozumiem do końca Very Happy

Camille

Ostatnio miałam taki sen w którym jawiłam się jako szesnastolatka w ciąży, która trafiła na porodówkę w celu wywoałania porodu bo było dwa tyg. po terminie. Sen żywy jak nigdy (ale poplątany - najżywsza wizja to był ten brzuuch Wink

), pamiętam termin nawet-30 maja, a akcja trwała w połowie czerwca (natomiast sam sen nastąpił kilka dni temu i mam nadzieję, że nie jest proroczy Laughing

, nie no, na pewno nie jest Wink

) a ja w pewnym momencie tak sobie we śnie myślę, że "przecież to tylko sen, a ja, do cholerki, w ciąży nie jestem, a w ogóle to jest lipiec, a nie czerwiec!!!", bo już się stresowałam tą wizją i nagle spadło na mnie takie właśnie olśnienie Laughing

. Więc sobie śniłam dalej, ale potem już dość szybko się obudziłam.
I tak, jak u Eddie, często mi się takie coś włącza, że "halo, to sen!" Wink

. Zupełnie niekontrolowanie, też nie mam koszmarów, ale nie wiem czy dlatego, że po prostu mi się nie śnią, czy ja je sobie stopuję Laughing

.
W każdym razie, najśmieszniejszy dla mnie moment - obudziłam się i momentalnie: odkrywam kołdrę i zastanawiam się dlaczego nie mam brzucha Laughing

. Bo w śnie nic prócz tego, że zajechałam na tą porodówkę i rozmawiałam z mamą itd., był dość poplątany nie zostało wyjaśnione Wink

.

Często śnię o tym, o czym myślę przed snem. Nawet często to wykorzystuję - czasem, po ciężkim dniu, myślę o czymś przyjemnym, najczęściej zaczynam sobie w myślach opowiadać jakąś zmyśloną historię i przeważnie mam jej kontynuację we śnie, choć zwykle mało z tych snów, prócz ogólnych konturów, pamiętam.

Co do gadania przez sen - było jeden incydent, ogólnie nie zdarza mi się. Mama pamięta, że kiedyś ją tylko wołałam, ona przyszła i patrzy, że wołam "mama" i w ogóle nie kontaktuję, nie otwieram oczu, nie odpowiadam na jej reakcje xD. Nie mam pojęcia co mi się śniło, i rano jak mnie o to zapytała w ogóle nie wiedziałam o co chodzi. Tak samo mam jak ktoś mnie budzi: wyzywam, wrzeszczę, podobno nawet nie otwierając oczu, czego naprawdę też nie pamiętam i jak się obudzę często mam pretensje "czemu mnie nie obudziłaś chociaż miałaś to zrobić?". A tu się okazuje, że mama budziła, za co została zrugana. I tak mi często nie wierzy, że ja naprawdę nie pamiętam Wink

.

Natomiast jak byłam mała, to wcale nie pamiętałam swoich snów Smile

.

Marta

Logika w snach - jak z nią stoicie? Bo mnie się potrafi przyśnić coś absurdalnego i biorę to za najnormalniejszą rzecz na świecie, typu: znowu mam 10 lat, nagle jestem w Australii albo moja szkoła wygląda jak dżungla. I nic Smile

A jakiś drobny fakt uświadamia mi, że to sen i się budzę. Na przykład kiedyś śniło mi się, że w szkole ukradli mi komórkę. Działy się różne rzeczy, ale kiedy sobie przypomniałam, że przecież nie noszę komórki do szkoły, sen się skończył. Albo kiedyś po masie przeżytych przygód uświadomiłam sobie, że "dziś" miał być wtorek, a jest środa. I tak dalej. Zadziwia mnie to Smile

Z jednej strony spełniamy marzenia, można latać, spotkać, kogo się chce i nic, a wystarczy, że jakiś szczegół się nie zgadza i czasami koniec snu Smile

Karottka

No tak...

Ja ostatnio mam głupie sny... Np właśnie wczorajszej nocy śniło mi się, że w nocy siedziałam przy komputerze... Pisałam z kimś na gg... A w kuchni letniej rodzina coś robiła... Było zapalone światło... Wokół komputera widziałam ciemność. Słyszałam niewyraźne dźwięki rozmowy. Nagle obok ściany domu pojawiły się jakieś postacie, które mówiły coś w stylu: "To ona", "Ona tu jest". Nie wiem, o co chodzi...
Miewam takie dziwne sny od dawna.

Aletheia

Elizabeth

Aletheia

Już się ucieszyłam, ale widzę, że te rady mają się nijak do największego problemu - zapominania NATYCHMIAST. Jakbym zdołała zapamiętać na tyle długo, żeby złapać kartkę, długopis i okulary, to w ogóle nie musiałabym zapisywać. W tym rzecz właśnie, że zdążam uchwycić tylko świadomość, że "coś było" i żadnych konkretów. Ale tak poza tym, artykuł jest sensowny, zgadza się sporo rzeczy, szczególnie że lepiej długo rano niż wcześnie wieczorem i sny zauważane w krótkich przebudzeniach. Ale żeby nastawiać budzik tylko do łapania snów... nieee, to jest przeciw mojej naturze. W ogóle budziki są przeciw mojej naturze, budzikom śmierć. Laughing

sabinsien

Ja mam niekiedy takie zarąbiste sny, że żałuję że się kończą.
Pamiętam, że dwa razy śniło mi się,że umierałam. Ale pamiętam, tylko jeden z tych snów, mianowicie, byłam w odwiedzinach u mojej przyjaciółki w domu i stałam na dole przy schodach i patrzyłam na przyjaciółkę, która stała o góry schodów. Za moimi plecami były drzwi. W pewnym momencie się otwarły i ktoś mi wystrzelił. Pamiętam, że oberwałam gdzieś w okolicach lewej łopatki. I czułam, że naprawdę mnie boli i czułam jak po plechach płynie krew. Następnie upadłam na kolana i obróciłam głowę żeby popatrzec za osobę za mną. To była matka mojej przyjaciółki. Po czym upadłam całkowicie i odłożyłam w ciemność dalej czując ten ból w plecach i sie obudziłam. Przez następny miesiąc patrzyłam na mamę koleżanki dość nieufnie Razz

Następny sen jaki pamiętam, to taki w którym potrafiłam latać Cool

Sen był tak realistyczny Smile

Stałam na podwórku i patrze w niebo, a tam takie fajnie chmurki i sobie myśle: Kurde jak chciałabym ich dotknąć... i wzięłam rozpęd i podskoczyła i już byłam w powietrzu. Uczucie niesamowite, czułam nawer wiatr w włosach Very Happy

przepełniało mnie takie dziwne uczucie, takiej wolności, po prostu jak się obudziła to nie chciałam wierzyć że to był sen. Nigdy się już nie powtórzył trochę szkoda.

Pamiętam tez z leksza sen z udziałem Piratów Very Happy

Od jakiegoś czasu śpię w takiej koszuli, która ma takie szerokie rękawy (takie jakie mają w filmie i dlatego ją lubie Twisted Evil

), tylko że ta koszula jest w paski. No i śniło mi się raz byłam na Perłe i miałam ubraną tę koszule i była taka scena: Kuszenie Jacka przez Elizabeth, tyle że ja byłam na miejscu Lizzie i tak gadam gadam z Jackiem i on już chce mnie pocałować, a ja durna uciekłam z krzykiem na bocianie gniazdo xDxD

Śniło mi się raz nawet, że mam córeczkę Anię Razz

Śliczna kruszynka w różowych śpiochach i z moimi oczami I martwiłam sie jak ja to powiem rodzicom, że mam dziecko, chociaż od zawsze zarzekałam się, że nie chcę mieć dzieci. W końcu jak przyszło co do czego to stoje i sobie myśle: Cholera jak ja moge mieć dziecko?! Z kim? To musi byc sen! I sie obudziłam.

Ogólnie moje sny charakteryzują sie tym, że są dość realistycze, niekiedy czuję nawet zapachy, czuję dotyk tylko zawsze się kończą za szybko

Jak jeszcze mi sie coś przypomni to napisze Razz

Scarlett

Mi od jakiegoś czasu śnią się pociągi, ucieczki i mężczyzna, którego we śnie strasznie kocham, ale którego nie widzę twarzy i nie wiem kim jest. W dodatku zawsze znajdzie się ktoś kto ma przeraźliwie jasne, długie włosy. Ciągle budzie się albo przerażona, albo zalana łzami! Po prostu masakra.
Sprawdziłam nawet w paru sennikach, bo się nie mogłam powstrzymać, po czym okazało się, że w moim życiu nadejdą zmiany, pokłócę się z bliską mi osobą, znowu inna również bliska osoba, mnie wykorzysta, ale w rezultacie będę bardzo szczęśliwa

. Nie no spoko xD

Ale a propos postu sabinsien to pamiętam, że też mi się kiedyś śniło, że miałam córkę i ogromnego stresa co ja powiem rodzicom xD To było straszne Very Happy

Ale o dziwo jak ich o tym poinformowałam to nawet się cieszyli

...

Marta

Sny odbieram jako połączenie fantazji, obaw i wspomnień, pomieszanych w jedną lub wiele historii, sposób radzenia sobie z dostarczonymi informacjami. Tylko my tak naprawdę możemy dojść do tego, dlaczego coś nam się śni, tylko my wiemy, jakie ma to dla nas znaczenie. Dlatego nie wierzę w senniki, a szczególnie te "przepowiadające" przyszłość. Ale przekonałam się, że taka wiara może mieć wielką moc. Moja koleżanka przyszła kiedyś do domu, jej rodziców i brata nie było, choć mieli już dawno wrócić. Nie odbierali telefonów. Przestraszyła się śmiertelnie, bo tej nocy przyśnił jej się ząb i była pewna, że mieli wypadek i coś im się stało. Była głucha na wszystko, tak strach jej tą wiarę zaszczepił. A rodzice utknęli tylko w korku.

Mnie się kiedyś śniło, że byłam w ciąży z bliźniakami. Miałam ogromny brzuch i nie potrafiłam chodzić, ale byłam zadowolona Very Happy

Aletheia

Zgadzam się, podobnie myślę o "czytaniu" tych znaczeń. Moja Mama zawsze gdy jej się śni ojciec, mój dziadek, mówi że to zapowiedź choroby. Nieraz się sprawdza, rzeczywiście potem choruje. Moim zdaniem podświadomość wcześniej dostrzega pierwsze objawy i "przerabia" je na sen. A jak jeszcze autosugestia dołoży swoje...

Scarlett

Hm... macie racje... Jak zaczęłam analizować jeszcze niektóre ze swoich cudnych snów, doszłam do wniosku, że śni mi się zasadniczo moja przeszłość. To co wydarzyło się w ciągu ostatnich dni, tylko przerobione na inne sytuacje. Coś co silnie na mnie wpłynęło, udzieliło mi się nocą w snach.

Marta

Dziwię się czasem, jak drobny szczegół z życia, który zdarzy mi się w ciągu dnia, może zostać zapamiętany i pojawić się we śnie, w wersji wyolbrzymionej albo wręcz ekstremalnej. Niedawno śniły mi się olbrzymie pająki, zjeżdżające po pajęczynie na moje łóżko... A to wszystko dlatego, że parę godzin wcześniej zobaczyłam malutkiego pajączka!

Od jakiegoś czasu co parę tygodni mam sen, w którym się gubię. W lesie, obcym mieście na wycieczce, nieznanym budynku - sceneria zawsze jest inna, zakończenie też, ale motyw zgubienia się powtarza się zawsze. Myślę, że w takim przypadku można mówić o jakimś znaczeniu, o czymś, co we mnie gdzieś tam tkwi, a jest to strach nie tylko przed zgubieniem się (w obawie, że zawędruję albo dojadę gdzieś, skąd nie będę potrafiła wrócić, mam zawsze przy sobie plan miasta i okolic Wink

), ale też przed utratą kontroli, poczuciem braku wyjścia, bezradnością. Tak mi się wydaje, że o to chodzi, że chociaż nie dręczy mnie to codziennie, to jednak taka obawa we mnie jest.

Zdumiewa mnie z kolei fakt, że w śnie mogę znaleźć się w każdej rzeczywistości. Nie mam żadnego problemu, żeby raz śnić na przykład o rozmowie z Johnnym Deppem na temat POTC (czyli z wiedzą, że to "tylko" film), a potem o życiu w pirackim świecie, jakby istniał naprawdę. Dawno temu parę mocnych słów powiedział mi House, tylko po to, żebym parę dni temu mogła zobaczyć faceta i wiedzieć, że to Hugh Laurie. Raz wiem, że to postacie, a raz nie. Skąd ja to wiem? Very Happy

Aletheia