"Robin of Sherwood"

Savvy

Długo dumałam czy założyć ten temat... Czuję się winna, sama nie wiem dlaczego, nie mogę znaleźć realnych powodów, ale w obliczu tego serialu chyba nie powinnam się tym przejmować, a może właśnie przejmować jeszcze bardziej xD Brak mi słów by opisać Robina, więc na razie poskąpię zdań. Robin dla mnie to przede wszystkim obrazy, muzyka i to, co niewypowiedziane. Serial, jak wnioskuję z wieku Anajulii (nie bij! Wink

) emitowany był w polskiej tv, kiedy ja jeszcze byłam na etapie "Domowego przedszkola", ale dzięki uprzejmości wyżej wymienionej dobrej duszy miałam okazję być pochłonięta przez las Sherwood. Wtajemniczonych proszę o słowo komentarza n/t RoS, za to ja zobowiązuję się do polemiki/przytakiwania. Smile

(ach, nie mogłam się oprzeć Very Happy

)

Dama Pikowa

Robin Of Sherwood to najlepszy obraz o Robin Hoodzie jaki kiedykolwiek nakręcono! Z dumą przyznam że oglądałam go już podczas pierwsze emisji w Polskiej Telewizji, a był to bodaj rok 1984 albo 1985 Very Happy

Porywa od pierwszego wejrzenia, wciąga jak narkotyk - sposobem narracji, obrazami, grą aktorów, niebanalnym ujęciem tematu, scenariuszem, aurą, klimatem...Jest magiczny, przejmujący, prawdziwy, niebanalny...same superlatywy. No i ta muzyka Clannadu! Walka sił Światła i Ciemności, a nie proste zwykłe nawalanie się tylko że w innych niż współczesne dekoracjach. To obraz z głębokim przesłaniem, z głębią myśli! Ileż odniesień do mitologii celtyckiej...Ten serial przypomniał mi szybko o jednym z moich pierwszych wcieleń - byłam średniowiecznym rycerzem, a jeśli nie rycerzem to właśnie kimś wyjętym spod prawa - kimś kto walczył z siłami ciemności. Tam bodaj pierwszy raz spotkałam Anajulię i tam na pewno stałyśmy po tej samej stronie barykady Very Happy

Anajulia

Dziękuję, Savvy, za otwarcie tego tematu. Nie chciałam przesadzić w zalesianiu Perły Very Happy

, no ale skoro już powstał temat tak godziwy...

Najpierw parę zdań recenzji. Kim był Robin Hood, nikomu chyba mówić nie trzeba, ale na wszelki wypadek nakreślę fabułę serialu. Rzecz się dzieje u progu XIII wieku w środkowej Anglii. Panuje miłościwie Ryszard Lwie Serce (a po nim jego brat, Jan Bez Ziemi), zajęty jednak głównie krucjatami w Ziemi Świętej i wojnami na kontynencie, co odbija się negatywnie na losie żyjących na Wyspach poddanych. Bo król angielski prawie wcale w Anglii nie bywa (nie wspominając już o tym, że nawet nie widział potrzeby nauczenia się angielskiego języka - mówił po francusku). W Nottingham władzę de facto sprawuje cyniczny, dbający wyłącznie o własne interesy szeryf, a podlegający mu lud żyje w biedzie. Większość wypracowanych dóbr pochłaniają bowiem podatki na wojny króla i na utrzymanie zamku w Nottingham, a nielegalne polowanie na zwierzynę w królewskich lasach oznacza w najlepszym razie utratę dłoni, czasem jednak nawet życia. Tło bliskie realiom historycznym Smile

.

W 1180 roku szeryf zrównuje z ziemią rebeliancką wioskę Loxley. Zabija przy tym Ailrica, który jest Strażnikiem Srebrnej Strzały Herne'a Myśliwego. Dużo tajemniczych słów Smile

. Herne to pogańskie bóstwo, Pan Drzew. W gruncie rzeczy - półbóg-półczłowiek. Strzała to symbol saksońskiej Anglii. Anglosascy chłopi żyli, jak wiadomo, po rządami normańskich panów. Dlatego zgładzenie Ailrica i odebranie mu Strzały leżało w interesie szeryfa, który pragnął tłumić wszelkie przejawy niezależności swoich saksońskich poddanych.
Z rzezi w Loxley ocalał syn Ailrica, Robin. Piętnaście lat później wchodzi przypadkowo w zatarg z prawem i trafia do lochu w zamku Nottingham. Czeka go stryczek, więc wraz ze współwięźniami obmyśla plan ucieczki, która kończy się sukcesem. Odzyskana wolność jest oczywiście równoznaczna z wyjęciem spod prawa. Robin i jego towarzysze stali się banitami, więc ukrywają się w lesie Sherwood, gdzie obmyślają dalszy plan ucieczki. Tam też syn Ailrica spotyka Herne'a Myśliwego. Ten zaszczepia w nim poczucie misji, zapewne tej samej, którą powierzył niegdyś jego ojcu. Świat to pole nieustającej walki Sił Światła i Ciemności. W Anglii króla Ryszarda Ciemność zyskała przewagę nad Światłem. Robin jest wybrańcem, który ma ją przywrócić. Ma przestać uciekać i zacząć walczyć w obronie uciśnionego, pozbawionego praw i godności ludu.

Savvy

Stasia · Wysłany: Czw 1:24, 01 Mar 2007 Temat postu:

Właśnie skończyłam oglądac.... Po prostu brak mi słów. Piękne, piękne, piękne! Cóż mogę powiedziec...W takich momentach żałuję, że jestem dzieckiem lat 90. Zawsze twierdziłam, że powinnam była się urodzic jakieś 15 lat wcześniej Smile

. Nie jestem teraz w stanie napisac jakiejs składnej recenzji. Powiem tylko tyle - Nasir Malik Kemal Inal Ibrahim Shams ad-Dualla Wattab ibn Mahmud oraz cytat "Nothing is forgotten. Nothing is ever forgotten" to dla mnie myśli przewodnie całego serialu! Więcej napiszę w piątek, ochłonę, przemyślę, ułożę i wstukam Smile

.

Savvy · Wysłany: Pią 19:03, 02 Mar 2007 Temat postu:

Stasia, witamy w gronie fanatyków! Very Happy

Perełka, której nie może tu zabraknąć: W sezonie trzecim (który od niedawna posiadam dzięki Miłościwie Panującej Lady of Sherwood Wink

) występuje niejaki szeryf Lichfield, Sparrow. Jak to wszystkim Wróblom daleko mu do modelu idealnego urzędnika państwowego... resztę sami sobie zobaczcie! Wink

Elizabeth

EDIT by Savvy: W trosce o przyszłych fanów RoS Wink

(na modłę LOSTowego forum) te największe spoilery pomniejszyłam. Instrukcja obsługi: Spoiler należy skopiować i wkleić do notatnika, a tam pokaże się w rozmiarze umożliwiającym odczytanie. Utrudnia to nieco czytanie, ale pozwala przyswoić sobie treść posta bez zagrożenia spoilerami. To jest wersja testowa Wink

jeśli ktoś jest przeciw - krzyczcie (na PW lub w odpowiednim dziale oczywiście;) )! EDIT 2: uznałam, że instrukcja bądź co bądź powinna pojawić się na początku... //

W tle muzyka z RoS...a ja powoli ochłaniam po oglądnięciu dwóch sezonów i zabieram się do wyduszenia opinii na leśny temat. Z góry uprzedzam, że moja wypowiedź może być lekko poplątana i nieskładna, ale to tylko powodu uniesienia jakie wciąż wywiera na mnie temat RoS. Po pierwsze: WIELKIE ACH Exclamation

Tyle się nasłuchałam i naczytałam o tym całym Robinie, że nie pozostało nic innego jak ruszyć po pomoc okołopiracką Cool

Płyty zostały dostarczone. Zaczęłam oglądać bez jakiegoś specjalnego zaangażowania i skupienia. Oglądałam ot! tak, dla rozrywki. W momencie kiedy pojawiła się postać ojca Robina to już zaczęło mnie wciągać (ach! ta moja mania na taki typ urody i długie włosy!). Potem objawił się dorosły bohater. Dech mi zaparło, ale na początku tylko z powodu oślepiającej urody aktora. Ten początkowy bieg Robina pośród pięknej zieleni lasu podbił moje serce. Potem...było coraz lepiej. Głos Robina, charakter, zachowanie...ach!. Następny wstrząs - Marion. Piękna kobieta ( kolejny ubóstwiany typ urody, uroda celtycka:piegi, rude, kręcone włosy Very Happy

) Braciszek Tuck - humorystyczna, miła postać. Szczurek - Artur Rolling Eyes

. Ale takim mocnym 'łup' było pierwsze spotkanie Robina z Marion. Jejku! Ja nie potrafię tego opisać, ale wspaniała scena, bardzo dobrze zagrana, taka delikatna. Tych dwoje ukradło moją duszę, już wtedy byłam zakochana. Opat Hugo, szeryf (pięknie się złości), baron Belleme (bardzo dobry czarny charakter! Smile

) Mały John, Scarlet...wesoła kompania naprawdę wspaniale dobrana. I ten las (zielono mi Laughing

). W RoS każda scena jest perfekcyjnie dobrana, robiona jest z takim wyszukanym smaczkiem, na tle wspaniałego krajobrazu. Och! i ach! Ale przede wszystkim ta miłość głównej pary była przepiękna. Sceny z Robinem i Marion ZAWSZE mnie wzruszały. Ich uczucie było takie delikatne, te ich rozmowy (nie wyglądasz na zakonnice Laughing

) sprawiały, ze się rozpływałam. Pocałunek, rozmowa, uśmiech, objęcie - zawsze pięknie zrobione. Piękne, piękne i piękne Very Happy

. Zresztą zauważyłam, że o wiele bardziej ruszają mnie uczucia delikatne, oparte na przyjaźni, empatii i spokoju. Nie jakieś ogniste romanse, wszystko ma być lekkie, spokojne...błogie. Ach! Bardzo podobały mi się również ujęcia kiedy kompania się bawiła ćwicząc celność, silę, zręczność. Wspaniałe sceny z strzelaniem do wahajacego się worka, oraz pojedynki patykami na kłodzie przeciwko braciszkowi (tam jest według mnie najpiękniejsze ujęcia Robina, ten jego uśmiech i skok do wody AAA!) No i oczywiście chyba najwspanialsza scena w tych dwóch sezonach - śmierć człowieka w kapturze i okoliczne momenty. Rozmowa z Marion (piękne teksty), wystrzelenie ostatniej strzały, ten uśmiech i śmierć. (Zaraz się rozpłaczę Sad

) Ale pięknie zrobiony koniec , tak wyszukanie, cudnie! Przy tej scenie nawet nie chciało mi się płakać, ciążyły w mej głowie słowa "Nothing is forgotten. Nothing is ever forgotten" oraz fakt, że jest teraz wolny i na zawsze pozostanie w Sherwood. Czułam spełnienie. Potem ta zakapturzona postać... dla mnie osobiście - II sezon powinien sie zakończyć na tej postaci, ale bez pokazywanie kto to. Tę sprawę pozostawić domysłom, bo równie dobrze, można by było myśleć, że to duch Robina. Potem ta scena z Marion trzymającą Albion i pożegnanie 'wodza' wysyłaniem strzał w staw. Znów zakapturzona postać... i KONIEC. Ja nie chcę 'nowego' Robina, nie chcę blondynka w rajtuzach. Kiedy go ujrzałam - krew mnie zalała. Naprawdę. To był dla mnie totalny szok, nie pasuje mi ta postać, nie akceptuje jej. Ale możliwe, że to spowodowane jest wielkim zachwytem 'pierwszego' Robina, po nim pewnie nikt by mnie nie zadowolił. Ach! ja się wręcz zakochałam w tym człowieku w kapturze. Wstrząsnął mną potężnie i ta muzyka! "palce lizać". Wszystkie te odcinki, które obejrzałam zostały wspaniale zrobione, wciągają, ciekawią (wrąbałam całe dwa sezony w niecałe trzy dni Wink

) rzucają czar. Elementy magii bardzo dobrze wpłynęły na fabułę, urozmaicają przygody kompanii. Ech....no po porstu cudo Exclamation

Poza tym wspaniała postać Nasira. Ten jego sposób walki, małomowność, urok. Kolejny 'przystojniak'. Wciąż nie mogę się otrząsnąć po filmach. One chodzą za mną jak cień, są w mych myślach, snach...ach Exclamation

. Nie widziałam piękniejszego serialu od RoS i pewnie...nie zobaczę.
Jeszcze raz dziękuje tym, którzy sprawili, ze miałam możliwość zobaczenia serialu. Dziękuje, macie dozgonną wdzięczność Very Happy

EDIT: "Our friends who were killed, they'll never starve or be tortured, or chained in the dark. They're here, with us, in Sherwood." /nie mogłam się powstrzymac Very Happy

/

Savvy

Elizabeth

Słowo w słowo mam taki sam punkt widzenia jak ty Savvy Very Happy

. Świerzo po oglądnięciu drugiej serii byłam stanowczo przeciw Robertowi i w ogóle kontynuacji RoS. Teraz widzę, ze powoli ciekawośc zwycięża i dużo bym dała, aby móc zobaczyc dalsze odcinki. Co do samego Roberta...jestem pewna, że po Robinie on mi się napewno nie spodoba i nie polubię go. Ważne abym go zaakceptowała Smile

Niby twarz ma sympatyczną, ale...ja chcę Michaela w roli Robina, a nie jakiegos blondynka! Smile

Anajulia

Na początek - Savvy! Dziękuje za słuszną troskę o przyszłych RoSomaniaków Smile

.

Ach! Tak jak obiecałam, serial jest taki akurat dla wielbiciela POTC. Jestem przeszczęśliwa, że moja akcja szerzenia miłości do RoS zbiera tak obfite żniwo Smile

. Robin jest tego wart.

maymorning

Kiedy Elizabeth powiedziała mi, że chce bym obejrzała ten serial myślałam, że zanudzę się na śmierć oglądając zupełnie niewartościowy serialki. Myliłam się i chociaż dawno oglądałam 'to cudo' dalej jestem pod jego wrażeniem.
Niesamowity nastrój wprowadza muzyka, fascynuje i wprawia mnie w niepowtarzalne uniesienie. Teraz nie mogę się oderwać od tych utworów i słucham na okragło, jeszcze raz i jeszcze raz- ciągle.
Miłość Robina i Marion jest tak subtelna, delikatna- pełna uczucia. Serce wypełnia mi się spokojem i radością kiedy przypominam sobie ich rozmowy. To nie namiętne romansidło, w którym są tylko 'gorące pocałunki' ale ulotne uczucie- kojarzy mi się z bańką mydlaną. Błyszczy i unosi się wysoko, hen! ponad Sherwood.
Zauroczyła mnie postać Nasira. Tajemniczy, milczący i wyrafinowany. Walczy w tak niezwykły sposób i jakoś przypomina mi postać Lancelota z 'Króla Artura'. Elizabeth zakochana w Robinie, ja w Nasirze (nie jestem pewna czy tak to się pisze).
Robin jest niesamowity- wspaniała rola, według mnie bardzo dobrze dobrany aktor. Powalający uśmiech (zwłaszcza kiedy bili się z Braciszkiem Tuckiem na kładce).
Marion mnie zafascynowana. 'You are like a may morning'- tak bardzo poruszły mnie te słowa, że zmieniłam adres bloga na właśnie taki i staram się przyswoić sobie ten internetowy nick.
Nie potrafię wyrazić tutaj wszystkiego co czuję i myślę o tym serialu.
Dziękuję Elizabeth za to, że pokazała mi najwspanialszą ekranizację Robin Hooda :*