Jakie jest twoje alter-ego?

Gochna

Całkiem ciekawy temat został poruszony, może go odizolować? Smile

Ja też mam moje alter-ego, którego się radze i z którym rozmawiam xD
Moje alter-ego ma swoje imię, które (podobnie jak u Anajulii) jest moim innym nickiem Smile

Zdradzę, że moje drugie ja nie jest człowiekiem (do Stasi: ani nie wampirem!! Razz

) jednakoż postać człowieka przyjąć umie. Cool

Ma charakter bardzo podobny do mojego jednak jest bardziej pewna siebie. Są pewne różnice cech charakteru: ja mam pewne cechy, których ona nie ma i ona ma pewne cechy, których ja nie mam Razz

Kaileena_Farah

Moje alter ego? Ojej. Na codzień jestem Kaileena - tak nazywają mnie znajomi, przyjaciele, nawet większość rodziny (co akurat nie jest takie dziwne, bo wszyscy mają jakieś swoje przezwiska/pseudonimy). To właściwie mój zwykły, normalny charakter - uparta, ambitna, dumna pesymistka, która zawsze musi postawić na swoim. Czasami zmieniam się jednak diametralnie za sprawą osób lub wydarzeń i wtedy chyba najlepiej przypisać mi właśnie imię Farah - łagodniejsza, pogodna, choć nadal bardzo stanowcza. Łatwiej mi wówczas porozumieć się z ludźmi, bo zazwyczaj ciężko mi się z kimkolwiek dogadać... Wink

Nigdy nie bawiłam się w "oddzielanie" swojej jednej osobowości z drugą. Sądzę, że one po prostu współistnieją i zazwyczaj trzeba znajdować między nimi przeróżne kompromisy. W zależności od sytuacji - wybieram inne drogi. To moja recepta i nie potrzeba mi do tego alter ego, którego będę się radzić... jestem Kaileena i Farah. A raczej Kaileena_Farah Smile

...

Lizbeth Rackham

Ja też mam dwie osobowości. Najłatwiej opisać je jako: pirat i czarownica.
Pirat dużo się śmieje, w szkole cały czas gada, na korytarzach wariuje, a klasa pierwsza tak dziwnie patrzy i myśli: ,,eh... to już my jesteśmy poważniejsi..." Wink

Moja koleżanka mówi w takich momentach: ,,Jesteś piratem, ale ja i tak cię kocham"
Czarownica mało mówi. Ma mroczną minę. Prawie wcale się nie uśmiecha, a jeśli już, to ludzie mówią: ,,boję się ciebie..." Ma w sobie coś z wampira...
Eh... te opisy dziwnie wyszły, ale trudno to wyrazić słowami.
Nie uważam, żebym była bardziej piratem albo bardziej czarownicą. Te dwa stany istnieją obok siebie. Czasami w krótkim czasie przechodzę od jednego do drugiego. Ale cóż... Taki już mój los... Wink

Anajulia

Czas chyba rozwinąć swoją myśl o alter-ego Smile

.
Oczywiście! Nie ma tak, że w jednej osobie są dwie (lub więcej), które zmieniają się niczym kanały w TV. One koegzystują, oddziałują na siebie tak, że stajemy się wypadkową poszczególnych aspektów osobowości.
W pewnym sensie, jest we mnie mnóstwo różnych postaci. Ale to naturalne - każdy z nas wciela sie w rozmaite role, ma w sobie swoje przeszłe i przyszłe tożsamości, i w takim ujęciu nie sposób zliczyć różnych "ego" w nas.
W uproszczeniu, jest mnie dwie, tak jak Lizbeth. Taoiści nazwaliby ten podział na pierwiastek męski i żeński. Jest we mnie postać podobna jak dwie krople wody do kapitana Sparrowa - nieobliczalna, bezkompromisowa, żywa, pogodna, szalona, odważna, pełna brawury, błyskotliwa, spragniona niezależności. Ale ten typ we mnie Wink

ma też siostrę - o podobnym poczuciu humoru czy inteligencji, ale łagodną, liryczną, nieco melancholijną, rozmarzoną, złaknioną miłości. Czasem bliższa jest mi ona, czasem on. Zwykle obojgu daje równe prawo do istnienia. Zresztą - co ja mam do gadania Very Happy

.
W zasadniczym rozumieniu alter-ego, istnieje we mnie "ja", z którym rozmawiam Smile

. Lepsza wersja mnie - zawsze mądra, opanowana, silna, pogodna, z dystansem do świata. Ta ja mówię do siebie słabszej, zagubionej, ulegającej chwilowym emocjom - i nie przypominam sobie, by kiedykolwiek było na odwrót Very Happy

. Myślę, że każdy ma w sobie taki głos. Tyle że ja go sobie wizualizuję Wink

. Ta lepsza ja ma swoje imię, swoje oczy, swój uśmiech. Bo lubię gdy patrzy na mnie, albo gdy trzyma mnie za rękę Smile

. I lubię podglądać, jak świetnie radzi sobie w życiu, jak osiąga rzeczy, o których marzę. Bo skoro jej sie udaje, to przecież mnie tez musi Very Happy

.

Savvy

Jeżeli miałabym iść tym tropem, który wyznaczyła Anajulia to mogę śmiało stwierdzić, że moje "alter ego" jest bytem całkiem realnym, jest moją przyjaciółką Very Happy

Czasem się zamieniamy rolami, ja doradzam ona słucha i właściwie taki układ sprawia, że nie potrzeba mi wewnętrznego drugiego "ja". Oczywiście, potrafię też sama podejmować decyzje Wink

Pod pojęciem "alter ego" ja rozumiem i podpinam wszystkie postacie filmowe, książkowe, historyczne, z którymi się utożsamiam, albo których marzenia i cele są mi bliskie. A swoją drogą to kwestia tożsamości jest nieco śliska Wink

Po pierwsze nie wiadomo jakie przyjąć kryterium, bo jeśli np. celu w życiu, priorytetów, albo postrzegania innych ludzi to istnieje co najmniej kilkanaście Savvy z różnych etapów mojego życia. Jeśli natomiast to, jak widzą mnie inni, to setki Very Happy

A to dopiero dwie możliwości...!

Karottka

Skoro już temat jest, a odkopanie go chyba sprawi mi frajdę Very Happy

, to Wam powiem, że jak ludzie się zmieniają, tak i alter-ego. Tylko, że teraz uwieczniam je w swoich rysunkach i dłuższych opowiadaniach. Generalnie jest bardzo podobna do mnie... Oczywiście wygląd ma nieco inny (chciałabym być naturalnie prosta, ale o tym sobie marzę Razz

). Postaram się w kąciku artystycznym przedstawić wam moją muzę, która odnalazła się właściwie w Szkocji, która z pewnych okoliczności mi nieznanych, jest dla mnie miejscem sentymentu. Po prostu ją kocham, więc wiadomo chyba, jak powinno być. Jedyne, co mnie wkurza, to to, że mojemu alter-ego powodzi się mimo wszystko lepiej - ona przynajmniej wie, kto co o niej myśli, bo otwarcie o tym mówi. Ja nie mam pojęcia, jaki stosunek tak naprawdę ma do mnie mama. To jest temat do głębszych przemyśleń. Ale o rodzinie opowiem w odpowiednim temacie. Wink

W każdym razie... Wyspy brytyjskie dażę wielką miłością i zastanawia mnie, czy kiedyś nie byłam z nimi związana.