Las do krzyczenia ;)

Anajulia

Które "Life is Real"? To dla Lennona by Freddie M.? Ja mam, ja! Smile

Ale ogólnie rzecz biorąc... Marta, pożycz tych okularów Sad

. Przyszłam krzyknąć, że mam agresora jak nigdy w życiu i ogólnie rzecz biorąc DOŚĆ! Chcę usłyszeć własne myśli, chcę trochę czasu i spokoju...

Lizbeth Rackham

Tak, tak! Właśnie to Life is real!
Eh... Ja siedzę w domu, nic nie robię. Poszłabym może do kina...

Gochna

To ja sobie krzyknę:
ZACZĘŁY MI SIĘ OFICJALNE WAKACJE!! Very Happy

30 czerwca będą wyniki z pisemnych a z ustnych angola i polaka mam 17/20 pkt i jest git! Very Happy

Elizabeth

Gartuluję! Very Happy

I fajnie, że masz już waakacje. My - reszta - sobie jeszcze trochę poczekamy Sad

KresKa

Łapka

YAYY! WAKACJE!! xD

W końcu po maturach xD

Anajulia

"Life is Real" dla wszystkich chętnych Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

Mrs.Sparrow

Umieeeram... Sad

Jutro jest bal absolwentów, do którego już od dwóch miesięcy odliczałam dni, dzisiaj mam bierzmowanie. A ja co? A ja chora! Sad

Co prawda samopoczucie już lepsze, ale ile muszę się nałykać tabletek, żeby móc coś normalnie powiedzieć nie umierając po każdym słowie z powodu bólu gardła... A fuuu.. czy mnie zawsze choroba musi dopaść w takim momencie... Sad

Savvy

Ja przed moim bierzmowaniem tez nie moglam mowic, na dodatek dostalam najwiekszej w moim zyciu opryszczki Very Happy

maly_iwan

a ja tak tylko napomkne :Life is suck :\

niemam czasu na nic
niemam czasu zeby wejsc sobie na forum zeby nawet poczytac wypowiedzi
i do tego wzielo mnie dolujace uczucie Sad

Anajulia

Rozumiem Cię jak mało kto... a takie piękne lato w Oslo! Sad

Elizabeth

Aaaaaa!
Czytam i płaczę.
[link widoczny dla zalogowanych]
edit: nic więcej napisać nie jestem w stanie...

Kaileena_Farah

Elizabeth... dzięki za przypomnienie tego tekstu. To, rzeczywiście... właściwie... nie wiem. Nie da się napisać nic więcej. To był wielki człowiek i... bardzo nam go tu brakuje. Chociaż nie można nie przyznać mu racji pod wieloma względami. I... hmmm... trzeba uszanować jego decyzję.

Bardzo wzruszający tekst...

Elizabeth

Kaileena, nie masz co dziękować. Znalazłam zupełnie przypadkiem.
Łał! Taki szok przeżyłam/przeżywam. Kurcze....to jest genialne! Dawno nic mną tak nie trzasnęło. Dalej trzaska...muszę nad tym pomyśleć w nocy. Nie da mi spać...AAA!

Lizbeth Rackham

Tak... tekst mocno porusza. Tylko... nie zabijajcie... ale kto to jest?

Ja już dzisiaj nie myślę. Ten tydzień był okropny, a dzisiaj wstałam o 4.30 i już zasypiam. Ale jest już prawie dobrze ze wszystkim... Muszę tylko na piątek przepisać ćwiczenia od PO, a na poniedziałek napisać o sobie ilustrowaną bajkę. Smile

Pozostaje tylko jeden czarny punkt- kobieta od matematyki, która chce przyjść do mnie do domu gadać z rodzicami o moich ocenach. A przecież wypada mi mocne 2... Confused

Kaileena_Farah

Powinnam zabić. [link widoczny dla zalogowanych]ński Wikipedia prawdę Ci powie.

Ehh... jestem zwyczajnie zmęczona. Nie wiem, jak mi poszło. Mogło być lepiej. I... w ogóle... nie. Nie mam pojęcia, co napisać. NIC już nie wiem.

Anajulia

A ja tyle miesięcy (lat?) temu zrobiłam link do Fin de siecle w temacie o Pink Floyd... widocznie każdy musi go odkryć w swoim czasie... choć bez wątpienia miałam kupę szczęścia mogąc go przeczytać parę dni po tym jak Tomek umarł...

Aj, przyszłam tu zakrzyknąć coś radośnie, bo chwilowo słońce, pływałam we fiordzie i takie tam, ale jakoś ponuro... zwłaszcza z powodu nocy i poranku 31 maja 1998...

Lizbeth Rackham

A ja siedzę i rysuję ilustracje do bajki. Mam dwie, a muszę zrobić kolejne dwie... Co najgorsze, nie napisałam jeszcze ani słowa. Confused

Elizabeth

Kaileena_Farah

Smutny, zwłaszcza, gdy znamy już ciąg dalszy... Ehhh. Widać - tak musiało być...

Kaileena_Farah

Muszę zrobić double post...

Jestem załamana... Crying or Very sad

Rozmowy poszły mi beznadziejnie... Dostałam trzy pytania. Pierwsze - scharakteryzuj malarstwo romantyczne, wymień twórców, najsłynniejsze dzieła... Nienawidzę romantyzmu!!! Nie powtórzyłam tego i nie umiałam powiedzieć nic... Crying or Very sad

Do tego doszedł stres, zaczęłam się jąkać i wyszłam na kompletną idiotkę Sad

Kolejne pytanie - musiałam opisać Partenon. Jedyne, co powiedziałam dobrze i od siebie to to, że kolumny są w porządku doryckim, budowla jest na planie prostokąta, a wewnątrz stał kiedyś posąg Ateny. Reszte dopowiedziały za mnie babki z komisji. Było mi tak głupio, że myślałam, że zaraz się rozpłacze...
Trzecie to ogólne sprawdzenie zainteresowania kulturą. Padło pytanie "co lubię robić w wolnym czasie?". Odpowiedziałam, że przez większość dnia rysuję i słucham muzyki. Jakiej muzyki - na to panie z komisji odpowiedziały sobie same, bo miałam na sobie koszulkę Beatlesów. Dyrektorka stwierdziła, że to muzyka jej młodości. Zapytała też jaką ocenę mam z polskiego (5). To jej się akurat spodobało. Później padło pyt, co bym wolała - reklamę, czy dekorowanie/projektowanie wnętrz? Wybrałam reklamę, więc zapytały jaka reklama zrobiła na mnie ostatnio wrażenie. Powiedziałam, że żadna i dlatego chcę kształcić się w tym kierunku, by to zmienić. Dopytywały się, czy na pewno nic mnie nie ruszyło, aż w końcu doszłyśmy do tego, że praktycznie wcale nie oglądam telewizji i wolę książki. Błysnęłam wiedzą o mojej ukochanej literaturze rosyjskiej.
Ostatecznie próbowałam obronić się tym, że nie trafiłam na "swój" temat. Wyjaśniłam, że interesuje mnie sztuka XX wieku, głównie surrealizm i dadaizm. Na końcu zapytały, więc, co wolę i dlaczego. Nieskładnie wydusiłam z siebie, że surrealizm, bo fascynuje mnie wszystko to, co nierealne, wychodzące poza granice wyobraźni...

Wyszłam z sali, poryczałam się, wróciłam do domu, pół dnia przespałam. Jeżeli się nie dostanę... to koniec. Ta szkoła, to marzenie... to całe moje życie. Zrobię sobie coś, jeżeli mnie nie przyjmą. I piszę to całkowicie poważnie.

Łapka

Kaileena spokojnie. Pamiętaj, że rozmowa kwalifikacyjna to tylko część egzaminu. Rysunki, które wykonywałaś wcześniej na praktycznym egzaminie liczą się równie bardzo lub nawet bardziej niż rozmowa. Sprawdzają one Twoje możliwości i to czy będziesz w stanie podołać wymaganiom, jakie będą Ci stawiać profesorowie. O historii sztuki również będziesz się jeszcze uczyć w liceum. Poza tym moim zdaniem ta rozmowa nie poszła Ci najgorzej Smile

No i należy zauważyć, że dyrektorka podziela Twoje zainteresowania muzyczne (to chyba plus no nie? Wink

) Moim zdaniem dostaniesz się bez problemu Smile

Kaileena_Farah

A ja po tej rozmowie nie jestem już niczego pewna. Na najwyżej pkt pytanie nie odpowiedziałam wcale... Rolling Eyes

Obawiam się, że wiedza, którą posiadam nie była wystarczająca... Myślałam, że... a zresztą - teraz to już nie ważne, co myślałam.

Anajulia

Podpisuję się pod słowami Łapki, jak również przybywam dodać od siebie pewną złota myśl, która wyłania się z mojego bogatego doświadczenia egzaminacyjnego. A konkretnie - doświadczenia w zakresie egzaminów ustnych. Egzaminów, które w erze masowych testów wyboru sprawdzanych przez bezmyślne maszyny stają się coraz mniej popularne i powinnam chyba dziękować losowi, że miałam szczęście zdawać ich aż tyle, choć wiązały się z niewątpliwie większym stresem niż te pisemne. Otóż, nie sądzę - mimo wszystkich zmian - by zmianie uległ charakter ustnej rozmowy zwanej egzaminem. Wciąż po obu stronach stołu są ludzie, wciąż są emocje i inteligencja, która nie ma nic wspólnego z cyfrowym myśleniem maszyny. Egzaminujący ma nastroje. Egzaminujący doskonale widzi nasze zdenerwowanie czy zaangażowanie. Egzaminujący wyłapuje subtelności wypowiedzi poza jej merytorycznym przekazem. Egzamin ustny to nie sprawdzian wiedzy, lecz test na inteligencję. Nikt nie jest alfa i omegą, nikt się nie zna na wszystkim. Do szkoły idzie się po to, by wiedzę zdobywać. Testem na umiejętności i wiedzę były Twoje rysunki, Kaileena. Na to, czy masz dość talentu, by warto go było szlifować. O to bym się nie martwiła Wink

. Egzamin ustny badał nie tyle Twoje pojęcie o sztuce, ile wrażliwość, zdolność kojarzenia, itp. I - z tego co opisujesz - przeszłaś ten test konkursowo.

Pewnie opowiadałam już tę anegdotę (co najmniej niektórym z Was), ale przypominam. Zdając ustną historię na studia dostałam taki zestaw pytań, że w pierwszej chwili chciałam wyjść. Po co się ośmieszać. Odpowiedź znałam na jedno. Drugie było dość opisowe i przekrojowe, więc była nadzieja, że przy odrobinie spokoju coś tam ściemnię, wykażę się jakąkolwiek wiedzą. Ale nie byłam spokojna. W odpowiedzi na trzecie pytanie nie miałam kompletnie nic do powiedzenia. Pech. Druga wojna światowa, którą normalny uczeń (ba! obywatel!) zna na wyrywki, a ja miałam tylko takie pojęcie, że była od-do i kto z kim walczył. Zero dat, nazwisk, bitew. P prostu kompletnie mnie to nie interesowało, a przed egzaminem zabrakło mi czasu by się douczyć. Nie lubię II wojny. Nie lubię historii nowożytnej, bo jaka to historia! - to polityka, a polityka napawa mnie odrazą. Jakie to jednak miało znaczenie w obliczu pytania o Pearl Harbor, i to przed powstaniem tego straszliwego filmu Bruckheimera... Odpowiedziałam na pierwsze pytanie, zdenerwowana wizją kolejnych. Jąkając się i plącząc wydukałam coś na drugie, obnażając swoją ignorancję. Załamana przystąpiłam do trzeciego, stwierdzając odkrywczo, że bitwa o Pearl Harbor miała miejsce w 1941 roku, w czasie II wojny światowej, kiedy to Japończycy zaatakowali Amerykanów (tyle wyczytałam z mapy). Nic więcej nie miałam do powiedzenia, do czego przyznałam się uczciwie. Na swoją obronę powiedziałam głupio, że nie lubię tematu współczesnych wojen. Traf chciał, że w uszach miałam kolczyki-pacyfy, więc egzaminator zapytał, czy wiem, co to oznacza. Gdy już ustaliliśmy, że mam pacyfistyczne przekonania, zapytał mnie o hippisów Very Happy

. Porozmawialiśmy chwilę o ruchach pacyfistycznych w latach sześćdziesiątych. Z egzaminu wyszłam z czwórką. Z plusem Smile

.

Uszy do góry, Kaileena!

Kaileena_Farah

Martwię się tym, że nie wywarłam na komisji większego wrażenia. Przecież jeżeli istnieje jakaś nić porozumienia... to się widzi, czuję. A tutaj? Zero -.-" Boję się, że to zadecyduje. Bardzo się tego boję.